همكارى مى‌كردند كه مهمترين آنها احداث كارخانه ماشين سازى تبريز باهمكارى آن كشور بود. دولت ايران در مقابل آن، نفت، پارچه و كالاهاى ديگر به آن كشور صادر مى‌كرد. [1]

بلغارستان، مجارستان و لهستان از جمله كشورهاى ديگر بلوك شرق سابق بودند كه رژيم شاه با آنها روابط نزديكى داشت. بعد از مسافرتهاى مقامهاى اين سه كشور به ايران و متقابلًا مسافرت مقامهاى ايران به آن كشورها، نمايندگيهاى سياسى دوطرف، در اوايل دهه 1340 ه. ش به سفارت ارتقا يافت. ايران با هر يك از اين كشورها در زمينه هاى مختلف اقتصادى و فنى همكارى مى‌كرد. براى مثال ايران با بلغارستان در زمينه استخراج معادن و ساخت سدهاى كوچك و كشاورزى و با مجارستان و لهستان در زمينه احداث كارخانه هاى قند و خريد كشتيهاى بازرگانى همكارى مى‌كرد و در مقابل، نفت وساير كالاهاى ساخت ايران به آنها صادر مى‌شد. علاوه بر كشورهاى فوق، ايران با دوكشور ديگر اروپاى شرقى يعنى يوگسلاوى و آلمان شرقى نيز كم و بيش داراى همكاريهاى مختلفى در زمينه هاى گوناگون بود. به عنوان مثال ايران در زمينه هاى امور كشاورزى، دامدارى، جنگلبانى، كشاورزى صنعتى، آموزش حرفه‌اى و ساخت اسكله با كشور يوگسلاوى همكارى گسترده‌اى داشت. روابط ايران و آلمان شرقى نيز از سال 1351 آغاز شد و دو كشور در سال بعد اقدام به تأسيس سفارت در تهران و برلن شرقى و مبادله سفير نمودند. [2]

[1] - سياست خارجى ايران در دوران پهلوى، هوشنگ مهدوى، ص 419.

[2] - تاريخ سياسى معاصر ايران، مدنى، ج 2، ص 173؛ سياست خارجى ايران در دوران پهلوى، هوشنگ مهدوى، ص 419.