متجاوز صدام در جنگ تحميلى و اختلاف ايدئولوژيكى، از عوامل مهم ديگر تشديد بحران روابط دو كشور در بين سالهاى 1360 تا سال 1367 ه. ش بود. [1]

پس از پذيرش قطعنامه 598 و پايان جنگ تحميلى و خروج نيروهاى متجاوز شوروى سابق از افغانستان عوامل سردى روابط ايران و شوروى كم كم برطرف و دور جديدى از مناسبات دو كشور آغاز گرديد. اين دوره با فرستادن هيأتى از سوى رهبر كبير انقلاب اسلامى به مسكو، آغاز و و با سفر ادوارد شوارد نادزه وزير خارجه وقت آن كشور به ايران در سال 1367 ه. ش و مسافرت مهم و تاريخى آقاى هاشمى رفسنجانى رئيس وقت مجلس شوراى اسلامى به آن كشور تكميل و روابط دو كشور به بالاترين سطح خود بعد از پيروزى انقلاب اسلامى رسيد. [2]

6- فدراسيون روسيه‌

در سال 1370 ه. ش و به دنبال فروپاشى اتحاد جماهير سوسياليستى شوروى سابق، كشور روسيه متولى سياستهاى پيشين آن كشور شد. از اين رو، لطمه اى به روابط رو به رشد دو كشور وارد نگرديد و علاوه بر همكاريهاى سابق، دو كشور در زمينه هاى ساخت نيروگاههاى هسته‌اى، فنى و نظامى، حمل و نقل و حل اختلافهاى منطقه‌اى وجهان، همكاريهاى جديدى را آغاز كردند كه تا كنون نيز ادامه داشته است. همكارى و همگامى دو كشور مهم و قدرتمند منطقه، باعث صلح و ثبات بيشتر در منطقه بويژه در خاورميانه، قفقاز و آسياى مركزى شده است.

7- جمهورى خلق چين‌

در بين قدرتهاى بزرگ جهان، روابط جمهورى اسلامى ايران با چين كمتر دچار تحولات و فراز و نشيب شده است. دو كشور پس از پيروزى انقلاب اسلامى توانسته‌اند روابط خود را كه از سابقه طولانى و ديرينه برخوردار است، حفظ كرده، روز به روز

[1] - تاريخ سياست خارجى ايران از هخامنشيان تا امروز، على بابايى، ص 172-169.

[2] - همان، ص 173.