از سوى ايران مى‌كرد، مذاكرات به نتيجه‌اى نرسيد. [1]

در اين زمان سفير انگلستان در تهران، دولت ايران را تشويق به اتّحاد با عثمانى و جنگ مشترك عليه روسها كرد. مذاكرات دو كشور ايران و عثمانى در سال 1189 ه ش/ 1810 م در استانبول منجر به امضاى قرارداد اتّحاد دو كشور بر ضد روسيه شد. امّا قبل از حمله مشترك دو كشور به روسيه، ارتش آن كشور پيش دستى كرده نيروهاى ايران و عثمانى را شكست داد.

روسها بعد از اين موفّقيّت چون مورد تهديد جدّى ارتش ناپلئون بودند ونمى توانستند همزمان در سه جبهه ايران، عثمانى و اروپا بجنگند، بلافاصله در سال 1191 ه ش/ 1812 م، پيمان صلحى را در «بخارست» با كشور عثمانى امضا كردند تا با نيروى بيشتر با ايران جنگ كنند.»

معاهده صلح گلستان و اثرات آن بر روابط خارجى ايران‌

سياست توسعه طلبى وتجاوز روسيه در ايران در سال 1182 ه ش/ 1803 م كه با حمله و تصرف شهر «گنجه» آغاز شده بود؛ با فراز و نشيبهاى فراوانى رو به رو شد و به مدّت ده سال طول كشيد. در اين مدت حوادث واتّفاقهاى مهمّى مانند امضاى معاهده صلح «تيلسيت» بين روسيه و فرانسه، اتّحاد ايران وانگلستان در سال 1188 ه ش/ 1809 م، اتحاد ايران و عثمانى در سال 1189 ه ش/ 1810 م، در صحنه روابط بين الملل رخ داد كه هر كدام تأثيرات مثبت و منفى زيادى در جنگ اوّل ايران و روس بر جا گذاشت. آخرين حوادثى كه تأثير بيشترى بر جنگ ايران و روسيه داشت، امضاى پيمان صلح «بخارست» بين روسيه و عثمانى و قرارداد اتحاد ميان انگلستان و روسيه در سال 1191 ه ش/ 1812 م، عليه ناپلئون بود [3].

بعد از معاهده «صلح بخارست» و برقرارى روابط صلح آميز با عثمانى، نيروهاى

[1] - تاريخ روابط خارجى ايران، هوشنگ مهدوى، ص 120؛ تاريخ تحولات سياسى و روابط خارجى ايران، مدنى، ص 152-153.

[2] - همان، ص 121.

[3] - پژوهشى در تاريخ ديپلماسى ايران، محمد على مهميد، ص 149.