شوراى ملّى اختيارات وسيعى به او اعطا كرده بود ولى نه‌تنها مشكلات موجود از بين نرفت بلكه روز به روز بر سير صعودى قيمتها، قحطى، گرسنگى و مشكلات ديگر اقتصادى افزوده شد. علّت اصلى شكست ميلسيو در اين مأموريت حضور نيروهاى بيگانه در ايران و موضع‌گيرى وى به نفع آنها بود. عملكرد وى در اين مأموريت باعث خشم عمومى شد.

بالاخره مجلس كليه اختيارات اعطايى خود را در هجده دى 1323 ه. ش از وى سلب كرد و تنها نقش يك مشاور را به عهده‌اش گذاشت. او كه از اين تصميم ناراضى بود بلافاصله استعفا كرد و پس از مدّتى به آمريكا بازگشت. [1]

در نهايت جنگ، آمريكا به علّت وضع اقتصادى بسيار خوب و صدمات بسيار اندك ناشى از جنگ توانست به عنوان قدرت برتر قد علم كند و به همان نسبت كه قدرت وى افزوده شد، به توسعه منافع استعمارى خويش در نقاط مختلف دنيا از جمله ايران پرداخت. اعطاى كمكهاى مالى، فنى، نظامى، اعزام مستشار و اخذ امتيازات گوناگون از جمله شيوه‌هاى افزايش نفوذ اين كشور در ايران بود.

در چهارده مهر 1326 ه. ش قوام‌السلطنه حقّ انحصارى دخالت در ارتش ايران را به آمريكاييها داد. براساس اين قرارداد تمام اسرار و اطلاعات فنّى ارتش در اختيار آمريكاييها قرار مى‌گرفت. اين امتياز كه بدون تصويب مجلس شوراى ملّى به مرحله اجرا گذاشته شد تا پيروزى انقلاب اسلامى با تغييراتى اندك به قوّت خود باقى بود. اين قرارداد كه باعث تسلّط كامل آمريكا بر قدرت نظامى ايران شد زمينه لازم را براى دراختيار گرفتن زمام امور كشور ايران اعم از سياسى، اقتصادى و ... را براى آمريكا فراهم ساخت. پس از اين قرارداد، سيل مستشاران نظامى آمريكا كه بر افسران هم‌رديف [ايرانى‌] خود ارشديت داشتند به ايران سرازير شد. [2]

پس از اتمام جنگ نه‌تنها سهم آمريكا از نفت ايران افزايش يافت بلكه سهم آنها از نفت خاور ميانه كه در زمان جنگ سيزده درصد بود پس از جنگ به 55 درصد افزايش يافت. [3]

[1] رقابت روسِیه و غرب در اِیران، جورج لنزوسکِی، ترجمه: اسماعِیل رائِین، ص 293 ـ 294.

[2] بررسِی انقلاب اِیران، ع. باقِی، ج 1، ص 143.

[3] تارِیخ روابط خارجِی اِیران، هوشنگ مهدوِی، ص 102.