تاريخ انباشته‌اى از تجربيّات گذشتگان است كه آگاهى و به كارگيرى آنها باعث عدم تكرار بسيارى از اشتباهات گذشتگان خواهد شد. مطالعه و استفاده بهينه از اين علم براى تمام افراد جامعه به ويژه تصميم‌گيرندگان و صاحب منصبان لشكرى و كشورى امرى كاملًا ضرورى مى‌باشد. به عنوان مثال آشنايى يك فرمانده نظامى با جنگهاىِ تاريخ معاصر ايران و علل شكست در آنها مى‌تواند فرمانده را در كسب پيروزى و دورى از عوامل ضربه و شكست يارى نمايد.

يكى از ويژگيهاى مردان بزرگ تاريخ همچون حضرت امام خمينى (ره)، اطلاع از تاريخ و به كارگيرى تجارب به دست آمده از آن بوده است. سخنان، مكتوبات و عملكرد ايشان كه منجر به وقوع انقلاب اسلامى شده شاهدى بر اين مدّعا است.

تقسيمات تاريخى‌

روزگاران بسيار مديدى از عمر اين كره خاكى مى‌گذرد، به طورى كه حتّى تخمين آن نيز امرى بس دشوار مى‌باشد. به دورانى كه اطلاعات لازم از آن وجود ندارد «دوران ماقبل تاريخ» و به زمانى كه نوشتن تاريخ متداول شد «دوران تاريخ» گويند. دوره ما قبل تاريخ را با توجه به آثار به دست آمده، به اعصار: انسانهاى اوّليه، حجر و فلزّات تقسيم كرده‌اند.

دوران تاريخ خود به چهار دوره جداگانه تقسيم شده است كه عبارتند از:

1- دوره قديم؛ كه از ابتداى تاريخ تا انقراض امپراتورى روم تداوم داشت.

2- دوره قرون وسطى؛ كه از انقراض امپراتورى روم آغاز (476 م) و با فتح قسطنطنيه توسط سلطان محمد فاتح و تشكيل امپراتورى عثمانى (833 ش/ 1453 م) به پايان رسيد.

3- دوره قرون جديد كه از كشف آمريكا در پايان قرون وسطى آغاز و تا انقلاب كبير فرانسه (1168 ش/ 1789 م) تداوم يافت.

4- دوره معاصر كه از انقلاب فرانسه آغاز و تاكنون ادامه دارد. [1]

[1] تارِیخ سِیاسِی معاصر اِیران، ج 1، ص 14 ـ 15. توضِیح اِینکه با توجّه به اِینکه اِین تقسِیمات توسط غربِیها صورت گرفته متأسّفانه حوادث مهمِی همچون ظهور اسلام در آن نادِیده گرفته شده است.