امام «ره» مراجع قم را جهت تشكيل جلسه و تعيين شيوه برخورد با اين تصميم رژيم دعوت كرد. در يكى از اين جلسات بنا براين شد كه از دولت بخواهند نماينده‌اى جهت اداى توضيحات درباره اصول اعلام شده و اهداف مورد نظر آنها اعزام كند. در پى اين تقاضا، شخصى به نام «بهبودى» از طرف دولت به نزد علما آمد ولى توضيحات وى كه طىّ چند نوبت رفت و آمد بين قم و تهران انجام گرفت علما را قانع نكرد. [1]

پس از آن آيت‌الله كمالوند مأمور ابلاغ نظرات علما به شاه شد ولى از اين مذاكرات نيز نتيجه‌اى عايد نشد. وى خطاب به شاه به عدم پيش‌بينى «رفراندوم» در قانون اساسى اشاره مى‌كند و مى‌گويد كه يكى از اتّهامات شما عليه دولت مصدق انجام رفراندوم بود.

حالا به چه دليل خود به چنين عمل ضد قانونى دست مى‌زنيد؟ شاه براى رفع اين مشكل حيله جديدى به كار برد و از اين به بعد به جاى كلمه «رفراندوم» لفظ «تصويب ملّى» را استعمال كرد. در اين مذاكرات شاه بطور صريح اعلام كرد كه من مجبور به انجام اين اصلاحات هستم و در غير اين صورت از بين مى‌روم و كسانى بر شما مسلّط خواهند شد كه مساجد را بر سر شما خراب خواهند كرد. [2]

پس از مراجعت آيت‌اللّه كمالوند جلسه‌اى با حضور علما تشكيل شد و پس از استماع گزارش ايشان حضرت امام «ره» طى سخنانى فرمود كه اين بار قضيّه با دفعات قبل فرق دارد. در قضاياى قبلى طرف ما دولت بود ولى اين بار طرف ما شخص شاه مى‌باشد كه مأمور است اين برنامه را اجرا كند بطورى كه طبق اظهارات خودش اگر برنامه مورد نظر را اجرا نكند وى را سرنگون خواهند كرد. اين بار اساس اسلام مورد هجوم قرار گرفته است و شاه نيز به هيچ قيمتى حاضر به عقب‌نشينى نخواهد بود. وى در ادامه سخنان خود علما را تشويق به مقاومت در مقابل اقدامات ضد اسلامى شاه كرد. در پايان جلسه بنابراين مى‌شود كه علما طىّ اعلاميه‌هاى جداگانه انجام رفراندوم را تحريم كنند. [3]

[1] نهضت روحانِیون اِیران، دوانِی، ج 3، ص 200

[2] تارِیخ سِیاسِی معاصر اِیران، مدنِی، ج 2، ص 12.

[3] نهضت امام خمِینِی «ره»، روحانِی، ص 225 ـ 228.