اين نوع دخالتها از ديد مردم مسلمان ايران پنهان نمى‌ماند و برترى اتباع خارجى را بر خود مى‌ديدند. آنها نظاره‌گر دخالت بيگانگان در امور ملّت و دولت ايران بودند و اين نوع برخوردها را تحقيرى بزرگ و غير قابل تحمّل مى‌دانستند. با توجّه به وجود رژيم استبدادى، آنان مترصّد زمانى مناسب براى بروز احساسات درونى خويش بودند.

د- وحدت لازم بين نيروهاى انقلابى‌

وحدت، لازمه شروع و ادامه هر حركت موفّق مى‌باشد. جنبشهايى كه در بين نيروهاى شركت كننده در آن اتّحاد و يگانگى وجود نداشته باشد يقيناً به هدف خود نخواهند رسيد. هر نهضتى تا زمانى همراه با موفّقيت مى‌باشد كه اتّحاد و اتّفاق بين نيروهاى آن وجود داشته، هيچگونه تفرقه‌اى در بين آنها وجود نداشته باشد. تمام اقشار در آن زمان در يك مسأله با هم وحدت نظر داشتند و آن الغاى امتياز توتون و تنباكو بود.

سه دسته مهم كه در اين قيام شركت داشتند عبارت بودند از: روحانيون، تجّار و كسبه و توده‌هاى مردم. نقش نخست و رهبرى كننده در اين حركت را روحانيون عهده‌دار بودند؛ زيرا اين قشر در بين تجّار و مردم نفوذ بسيار چشمگيرى داشت و هر نوع دعوت علما از دو قشر ديگر جهت مخالفت با اين امتياز با موافقت و پشتيبانى كامل آنها مواجه شد. [1]

موادّ مهمّ امتياز «رژى»

1- صاحب امتياز هر ساله پانزده هزار ليره به خزانه شاه واريز نمايد.

2- سالانه 14 منافع كمپانى به خزانه شاه واريز شود.

3- تمام وسايلى كه كمپانى وارد مى‌كند از دادن عوارض گمركى و هرگونه ماليات معاف باشد.

4- هيچكس بدون اجازه كمپانى حق خريد و فروش محصولات توتون و تنباكو را ندارد.

5- حمل و نقل توتون و تنباكو به ايران قدغن است.

6- دولت ايران تعهد مى‌كند كه به رسوم گمركى و يا عوارضى كه تاكنون به‌

[1] وحدت و انسجام مردمِی مذکور در قسمتهاِی بعد توضِیح بِیشترِی داده خواهد شد.