ترتيب آن عاملى كه موجب انگيزش دوباره تعصب اسلامى گرديد، تعصب مسيحيت بود كه با كينه‌اى كه از مسلمانان به دل داشتند خونشان را ريختند و حرمت مقدسات آنان را شكستند.

در دوره‌هاى بعد شمارى از خردمندان لاتين درصدد ايجاد زمينه همكارى ميان مسيحيان و مسلمانان برآمدند، اما ياد كشتارهاى گذشته راه رسيدن به هر گونه توافقى را مى‌بست. از اين رو پس از آن كه صلاح‌الدين در جنگ حطين در سال 1187 م به پيروزى رسيد، اقدام به برچيدن پادشاهى بيت‌المقدس را كرد و سپس شهرهاى يافا، تبنين، صيدا، جبيل، بيروت، عسقلان و مناطق مجاور آن را فتح كرد. پس از فتح عسقلان صلاح‌الدين در بيرون شهر مستقر شد و از آنجا يگانهاى رزمى را به مناطق مجاور اعزام كرد. به اين ترتيب رمله، داروم، غزه، مشهد ابراهيم خليل، تبنين، بيت‌لحم، بيت‌جبريل، نطرون و همه مناطق متعلق به پاسبانان معبد به تصرف درآمد.

صلاح‌الدين پس از فراغت از كار عسقلان و شهرهاى مجاور، به سوى بيت‌المقدس حركت كرد. وى پيشتر از مصر تقاضاى ناوگان كرده بود؛ در نتيجه يك ناوگان از جنگجويان به رهبرى حسام‌الدين لؤلؤ حاجب، كه به شجاعت و نيك‌سيرتى مشهور بود، اعزام گشت. اينان با استقرار در دريا راه را بر فرنگيان مى‌بستند و كشتيها و ناوهاى جنگى آنان را به غنيمت مى‌گرفتند.

دفاع از قدس بر عهده كشيش بزرگ فرنگيان موسوم به هِرَقْل و كسانى كه از نبرد حطين جان سالم به در برده بودند قرار داشت. اينان نيروهاى خود را بسيج كردند و ساكنان عسقلان و نواحى مجاور نيز به آنها پيوستند. اينان گروه بسيار بزرگى را تشكيل مى‌دادند كه مرگ را به مراتب آسان‌تر از آن مى‌ديدند كه بيت‌المقدس از چنگ آنان بيرون آيد و به دست مسلمانان بيفتد. اينان بذل مال و جان و زن و فرزند را تنها بخشى از وظيفه خود در قبال حفظ و دفاع از بيت‌المقدس مى‌دانستند. [1]

[1] . صلاح‌الدين از حاكم بيت‌المقدس خواست تا هيئتى را براى بحث دربارۀ شرايط تسليم شهر مقدس اعزام دارد. با رسيدن اين گروه به عسقلان كسوف اتفاق افتاد و صلاح‌الدين در تاريكى به استقبالشان رفت. اما هيچ بحثى صورت نگرفت زيرا گروه از تسليم شهرى كه به گمان آنان حضرت مسيح به خاطر آنها در آنجا مرده بود خوددارى ورزيد. اعضاى گروه به بيت‌المقدس بازگشتند و صلاح‌الدين سوگند ياد كرد كه به زودى به زور شمشير شهر را خواهد گرفت.