مسيحيان ارتدوكس و يعقوبيان به ازاى پرداخت جزيه در قدس باقى ماندند. بسيارى از زمينهايى كه پس از كوچ فرنگيان تهى مانده بود به وسيله توانگرانشان خريدارى گرديد؛ و آنچه را هم كه باقى ماند به وسيله يهوديان و مسلمانانى كه با تشويق صلاح‌الدين در شهر مستقر گشتند خريدارى شد. با رسيدن اخبار پيروزى صلاح‌الدين به قسطنطنيه، امپراتور، اسحاق انجيلوس را نزد صلاح‌الدين فرستاد تا هم پيروزى را به او تبريك بگويد و هم درباره ضرورت بازگرداندن اماكن مقدس مسيحى به كليساى ارتدوكس گفت و گو كند. صلاح‌الدين پس از اندكى تأمل خواهش او را برآورد. بسيارى از ياران صلاح‌الدين بر ويران‌سازى كليساى قيامت اصرار داشتند، ولى او خاطرنشان كرد كه براى مسيحيان جايگاه عزيز است نه ساختمان؛ و در هر حالى از زيارت اينجا دست نخواهند كشيد. صلاح‌الدين هيچ‌گاه نخواست كه مسيحيان را از اين كار بازدارد. واقعيت اين است كه كليساى قيامت بيش از سه روز بسته نماند. پس از آن به زايران فرنگى اجازه داده شد تا به ازاى پرداخت مبلغى پول به آنجا وارد شوند.

6. جنگ بر سر قدس‌

صليبيها پس از رانده شدن از قدس بازهم دست‌بردار نبودند و حملات خود را براى باز گرداندن سلطه مجدد بر آن شهر از سر گرفتند، اما با شكست روبه رو گرديدند (حمله سوم به فرماندهى ريچارد شيردل، سال 1191 م). ولى پادشاهان غربى با آنكه بيت‌المقدس را زير سيطره نداشتند، باز هم خود را پادشاه آنجا مى‌خواندند.

پس از حمله صليبيها به مصر (در 2 فوريه 1219) ملك الكامل آمادگى خود را براى دست كشيدن از بيت‌المقدس در ازاى رفتن فرنگيان از مصر اعلام كرد. از سوى ديگر ملك معظم استحكامات بيت‌المقدس را ويران كرد تا شهر را در حالى تسليم كند كه قدرت دفاعى نداشته باشد. ولى كامل توانست صليبيها را از مصر بيرون براند و وضعيت قدس به حال خود باقى ماند. صليبيها بار ديگر اقدام به وارد كردن فشارهاى سياسى و نظامى كردند، تا آنكه در 18 شباط- فوريه سال 1229 پيمانى ميان طرفين به امضا رسيد. اين پيمان ميان فردريك دوم- انگليسى- و نمايندگان كامل، فخرالدين بن شيخ‌الشيوخ و صلاح‌الدين امير اربل به امضا رسيد و پيشواى شهسواران تيوتون و دو اسقف اكستر و و نستر آن را گواهى كردند. به مقتضاى اين پيمان مملكت مسيحى بيت‌المقدس به خود شهر قدس و بيت‌لحم و باريكه‌اى‌