در حالى كه جنگ توان اينان را نيز تحليل برده بود سلطان يعقوب با عمده قواى خود وارد ميدان شد. فرنگيها سرآسيمه و آشفته پا به فرار گذاشتند و روند نبرد به تعقيب آنان تبديل گرديد. گروهى از آنها به دژ رباح پناهنده شدند و يعقوب المنصور آن را محاصره و تصرف كرد. پيش از آن دژ به مسلمانان تعلق داشت و دشمن آن را به تصرف درآورده بود و اينك بار ديگر به مسلمانان باز مى‌گرديد. سپس نيروهاى اسلامى عازم نواحى شمال گشتند تا به طليطله رسيده آن را به محاصره درآورند و با قلعه‌كوبها مورد حمله قرار دادند. كار ساكنان دژ سخت شد. نيروهاى اسلامى سخت با آنان جنگيدند و با آتش زدن درختان پيرامون شهر و غارت حومه، آن را از ديگر نواحى جدا كردند. سربازان سلطان يعقوب چند دژ پيرامون شهر را گرفتند. مردان را كشتند و زنان را به اسارت بردند، خانه‌ها را خراب و ديوارها را ويران ساختند به طورى كه براى هچ كس قدرت جنگيدن باقى نماند. در آستانه سقوط طليطله، مادر آلفونسو همراه زنان و دختران وى نزد يعقوب آمدند و در حضورش گريستند؛ و از وى خواستند كه شهر را به آنها واگذارد. يعقوب بر آنان رحم آورد و با دادن اموال و جواهرات فراوان آنان را با احترام بازگرداند و با اقتدار آنان را بخشيد و به قرطبه بازگشت. او يك ماه در حال تقسيم غنائم بود. سفيران آلفونسو آمدند و درخواست صلح كردند او نيز پذيرفت.

يعقوب المنصور تا سال 593 ه در اندلس ماند. در آن سال عزم سرزمينهاى فرنگيان كرد در آنجا هر طور خواست رفتار كرد و دشمن نيز قدرت رويارويى با او را نداشت. عرصه بر فرنگيان تنگ شد و از وى خواستار صلح شدند؛ كه پذيرفت.

غنايمى كه مسلمانان در جنگ الارْك به دست آوردند از شمار بيرون بود. تا آنجا كه گفته شده از زرههاى فرنگيان شصت هزار به بيت‌المال رسيد شمار چادرها 000، 150، اسب هشتاد هزار، استر صد هزار و چهارصد هزار الاغ كه كافران براى حمل بار و بنه خويش آورده بودند. اما مال و جواهر بى‌شمار بود. گفته‌اند شمار كشتگان فرنگى به 146000 تن رسيد و شمار اسيران سى هزار تن بود. چنان كه اسير به يك درهم، شمشير به نيم درهم اسب به پنج درهم و الاغ به يك درهم فروخته مى‌شد. يعقوب المنصور غنايم را طبق مقررات شرعى ميان مسلمانان تقسيم كرد.