كه به زبان عربى آشنايى كامل داشت، موافقت كرد به ازاى عقد پيمانى نظامى بر ضد الناصر يوسف همه اسيران را آزاد كند. همچنين آيبك وعده داد كه هرگاه مماليك فلسطين و دمشق را اشغال كردند، بلافاصله همه مملكت بيت‌المقدس قديم را كه از سوى شرق تا رود اردن امتداد داشت به صليبيها بازگردانند. لويى موافقت كرد و همه اسيران در پايان ماه مارس 1252 م آزاد شدند. با آنكه اين پيمان نتايج مهمى به بار نياورد، موجب شد همه اسيران آزاد شوند و توان رزمى فرنگيها بالا برود. اين پيمان موضع ضعيف مسلمانان را نيز در اين دوره آشكار ساخت.

ب. وضعيت در جبهه شرقى (مغولى)

مغولان در اوايل سده دوازدهم در چارچوب قبايلى پراكنده در بخشهاى علياى رودخانه آمور مى‌زيستند. اين قبايل پيوسته با همسايگان شرقى خود يعنى قبايل تاتار در جنگ بودند. كابل‌خان- نياى يسوكاى پدر تموچين- اين قبايل پراكنده را بر اساس پيمانى باهم متحد ساخت، اما رشته‌هاى اين اتحاد با مرگ وى پاره شد؛ و امپراتور كين در چين شمالى موفق شد رياست خود را بر كل منطقه استوار گرداند. تنها چيزى كه يسوكاى از پدرش به ارث برد بخش محدودى از مناطق متحد ايجاد شده به دست جدش بود. اما وى با شكست دادن و غلبه بر برخى قبايل تاتار و مداخله در امور خان قرائيت كه بزرگ‌ترين همسايه شهرنشين وى به شمار مى‌رفت، بر قدرت و شهرت خود افزود. قرائيت قبيله‌اى نيمه بدوى ترك نژاد است كه در نواحى كنار و پيرامون رود ارخون (نواحى بسيار دور مرزى مغولستان كنونى) سكونت داشتند، در اوايل سده يازدهم پادشاه و بيشتر رعاياى اين قبيله به مذهب مسيحى نسطورى گرويدند. گرايش قرائيت به مسيحيت موجب شد كه با تركان ايغور كه شمار بسيارى نسطورى در ميانشان بود، ارتباط برقرار كنند.

تركهاى ايغور پيش از آن تمدن ثابتى در زاد بوم خود يعنى دره رود تاريم و دشت طورفان ايجاد كرده بودند. آنان حروف الفباى تركى را كه به حروف سريانى تكيه داشت ابداع كردند.

در دوران باستان، ديانت مانوى ميان آنها حاكم بود، اما مانويها زير تأثير چينيها قرار گرفتند و بودايى شدند؛ با آنكه قدرت ايغور رو به فروپاشى نهاد، اما مدنيت آنان تا قرائيت و نايمان امتداد يافت. چرا كه سرزمين ايغور ميان اين دو قبيله ترك واقع است.

در حدود سال 1270 م كورياكوس، خان قرائيت، مرد و پسرش (طغرل) براى چيره شدن بر اوضاع مملكت با دشواريهاى چندى روبه‌رو گرديد. اما او با يسوكاى پيمان برادرى بست‌