سخنان وى تأثيرگذار بود و فرنگيها از همكارى نظامى خوددارى ورزيدند. ولى به قطز وعده دادند كه اجازه مى‌دهند نيروهاى وى از قلمروشان بگذرند؛ و آذوقه لازم براى سپاه مسلمانان را تأمين خواهند كرد.

قطز فرماندهى سپاه مسلمانان را در ماه آگوست خود به عهده گرفت و آن را در امتداد راه ساحلى به حركت درآورد تا به شهر عكا رسيد؛ و چند روزى را در باغهاى وسيع بيرون عكا اردو زد. صليبيها به اعتبار اينكه مسلمانان ميهمان مملكت عكا هستند از فرماندهان ارتش دعوت كردند تا از شهر ديدن كنند. از جمله كسانى كه از شهر ديدن كردند بايبرس بود كه با مشاهده ضعف محافظان شهر، در بازگشت به اردوگاه پيشنهاد حمله ناگهانى به عكا را ارائه داد. اما قطز براى خيانت به كسانى كه به تازگى با او همپيمان‌شده بودند تمايلى نداشت. گويى دوست نداشت كه پيش از نهايى كردن كار مغولان صليبيها را تحريك كند او با اين كار عقبه سپاه خود را از هر عمل خصمانه ايمن داشت. ديدار شمار زياد مسلمانان از عكا فرنگيان را به وحشت انداخت. اما پس از وعده قطز مبنى بر اينكه هرچه از اسبهاى مغولان به چنگ آورد به قيمت ارزان به آنها خواهد فروخت، اعتماد به نفس خود را بازيافتند.

در عكا قطز خبردار شد كه كيدبوقا از رود اردن گذشته و به سوى الجليل شرقى پيش رفته است. او بلافاصله سپاه خويش را- با گذر از ناصره- به سوى جنوب شرقى هدايت كرد؛ و در 2 سپتامبر سال 1260 م به عين جالوت رسيد؛ درست همان جايى كه سپاه صليبى در سال 1183 م صلاح‌الدين را به مبارزه دعوت كرده بود.

بامداد روز بعد سپاه مغول همراه يگانهاى كَرْجى و ارمنى پيش تاخت. كيدبوقا نياز به نيروى شناسايى داشت، در حالى كه ساكنان محلى با او همكارى نمى‌كردند. از حضور سپاه اسلامى در نزديكى خود بى‌خبر بود. قطز نيروهايش را سازمان داد. بخش اعظم نيروهاى او در تپه‌هاى مجاور كمين كردند و تنها جلوداران سپاه به فرماندهى بايبرس در مقابل مغولان ظاهر گشتند. كيدبوقا به كمين افتاد چون او كل نيروى خود را براى نابودى نيروهاى مقابل خود متمركز ساخت. بايبرس نيز پس از آنكه از سوى كيدبوقا سخت مورد تعقيب قرار گرفت به تپه‌ها بازگشت و اندكى بعد سپاه مغولى به طور كامل به محاصره درآمد. كيدبوقا با شجاعت جنگيد و توانست صفوف نيروهاى اسلامى را بشكافد. اما قطز مداخله نمود و بار ديگر نيروها را تجديد سازمان كرد و ساعتى چند نگذشته بود كه اوضاع به سود مسلمانان تغيير يافت.