فرنگيها وارد آوردند. به طورى كه يكى از آنها گفت: «مسلمانان از جنگ عقاب قد راست نكردند تا آنكه يعقوب مَرينى وارد شد». وى در يكى از جنگهايش پادشاه نصارا دوننه يا دون نينو [1] را به قتل رساند؛ و گفته مى‌شود كه از سپاه وى چهل هزار تن را كشت و او را به سختى شكست داد.

آنگاه جنگهايش را در اندلس پى گرفت و دسته‌هاى نظامى خويش را به سرزمين نصارا گسيل داشت. از سرزمين اندلس رنده، جزيره خضرا، طريف، جبل طارق و ديگرجاها در دست او بود. پس از مرگ وى پسرش يوسف به جاى او نشست. آلفونسو پادشاه نصارا به وى پناهنده شد و دستش را بوسيد و تاجش را گرو گذاشت و يعقوب وى را يارى داد تا سرزمين خويش را بازپس بستاند.

پادشاهان بنى‌مرين پيوسته مردمان اندلس را با مردان جنگى و مال يارى مى‌دادند و بخش قابل ملاحظه‌اى از نزديكان سلطان را در اندلس براى جنگ باقى ماندند. اينان با دشمنان نبردهايى به يادماندنى و قابل ستايش كردند، گروهى از اينان در غرناطه نزد ابن الاحمر بودند و رئيسى از خاندان بنى‌مرين موسوم به «شيخ الغزاة» (پير جنگجويان) داشتند.

2. نبرد در الحمراء

حدود سى سال پس از آنكه مسلمانان عكا را در شرق آزاد ساختند و صليبيها را از سرزمين شام بيرون راندند، دون پدرو [2] فرماندهى جنگ بر ضد مسلمانان را عهده‌دار گرديد. دون پدرو موفق شد سپاه بى‌شمارى را بسيج كند و همراه 25 پادشاه آهنگ جنوب كرد. مسلمانان در غرناطه و ديگر نقاط سرآسيمه شدند و درصدد گرفتن كمك از ابوسعيد مَرينى، حاكم فاس، برآمدند. آنان هيئتى را فرستادند و از او تقاضاى كمك كردند، اما سلطان مغرب درخواست اندلسيهايى را كه در اين دوره آماده جهاد و كارزار شده بودند نپذيرفت.

سلطان اندلس در اين هنگام الغالب بالله ابوالوليد اسماعيل ابن رئيس ابوسعيد فرج بن نصر معروف به ابن الاحمر بود. وى تمايل داشت تا شهرها و دژها را استوار گرداند. چون نصارا اين را شنيدند درصدد برآمدند تا با جزيره خضراء بجنگند. ابن الاحمر داوطلب بازپس نشاندن‌

[1] . دوننه: onun-noD .

[2] . دون پدرو: ordeP-noD