آنان گرديد و ناوگانها و مردان جنگى را بسيج كرد. چون نصارا اين را ديدند در طليطله اجتماع كردند؛ و درصدد تضعيف شهرهاى مسلمانان برآمدند. براى اين منظور به طور كامل آماده شدند و باروبنه و منجنيقها و ابزار محاصره و آذوقه با كشتى آماده شد و دشمن به غرناطه رسيد؛ و زمين از آنان پر گرديد. آنگاه سلطان نزد پير جنگجويان (شيخ عالم ابوسعيد عثمان بن ابوالعلاى مرينى) فرستاد تا با كمك شجاعان مسلمان به مقابله آنان برود. او در روز پنجشنبه مطابق 20 ربيع الاول سال 719 ه/ 1319 م به جنگ آنان شتافت.

شب يك‌شنبه دسته‌هايى از دشمن دهكده‌اى را از مسلمانان مورد حمله قرار داد. گروهى از سواركاران تيرانداز اندلس رفتند و راه را بر آنان بستند. اين دسته از سپاه دشمن در مقابل مسلمانان پا به فرار نهادند و به سوى پادشاهشان رفتند و مسلمانان تا بامداد آنان را تعقيب و نابود كردند. اين نخستين پيروزى بود.

روز يك‌شنبه شيخ ابوسعيد همراه پنج هزار تن از دلاوران مشهور اسلامى آهنگ جنگ با دشمن كرد. فرنگيها از اينكه چنين گروه اندكى اقدام به جنگ با آنان كرده به شگفت آمدند. پس سوار گشتند و جملگى به آنان حمله‌ور شدند. اما به سختى شكست خوردند و طعمه شمشير گشتند. مسلمانان آنان را تعقيب كردند و مدت سه روز گروهى را كشتند و گروهى را به اسارت درآوردند.

مردم غرناطه براى گردآورى اموال و گرفتن اسيران بيرون آمدند و اموال بسيارى به چنگ آوردند. از آن جمله- به قولى- 43 قنطار [1] طلا و 140 قنطار نقره و هفت هزار اسير بود. از جمله اسيران دون پدرو و زن و فرزندش بودند. وى شهر طريف و كوه فتح را كه فرنگيها پيش از آن اشغال كرده بودند به علاوه 18 دژ سربها داد تا خود را آزاد كند. مسلمانان اين مقدار را نپذيرفتند و شمار كشتگان در اين نبرد از پنجاه هزار تن فراتر رفت. گفته مى‌شود كه درون دره نيز به دليل نا آشنا بودن با راه، همين شمار كشته شدند. شمار كسانى كه در كوهها و دره‌ها به هلاكت رسيدند بى‌اندازه بود. پادشاهان بيست و پنج‌گانه همه كشته شدند و فروش اسيران، اموال غارت شده و چهارپايان شش ماه طول كشيد.

مژده اين پيروزى بزرگ به ديگر سرزمينهاى اسلامى نيز رسيد. شگفت اينكه از مسلمانان و جنگجويان جز سيزده سواركار كشته نشدند- با علم به اينكه مجموعه نيروهاى اسلامى از

[1] . قنطار: 44/93 كيلوگرم.