مراد يكم پس از حل اختلافات داخلى و تحكيم قدرت خويش شبه جزيره بالكان را وجهه همت قرار داد. در بالكان شمار بسيارى از حكمرانان كوچك بر سر قدرت پيوسته در حال منازعه و حذف يكديگر بودند. اختلاف و پراكندگى اسلاوهاى بالكان به دولت عثمانى فرصت داد كه به آسانى قلمرو آنها را تصرف كند.

صربها به فرماندهى ووكاجين در سال 1371 م عثمانيها را مورد حمله قرار دادند. اما حاجى ايل بيگى آنان را در نزديكى جرمن بر سواحل رودخانه مريج به سختى شكست داد؛ و صربها متصرفاتشان را در مقدونيه از دست دادند.

سپس عثمانيها صوفيه و نيش را تصرف كردند (1385- 1386 م). خيرالدين پاشا فتح مقدونيه را از گاليپولى تكميل كرد (او در سال 1385 م جامع كبير- اسكى جامع- را ساخت).

آنگاه بر سارابوو چيره شدند و از آنجا سالونيك را گشودند.

قيصر بلغارستان «چچمان سوم» و برادرش سراسمير ساكن «ودين» در سال 1364 م، امپراتورى پدرشان، الكساندر، را ميان خود تقسيم كردند و او با مراد پيوند مصاهرت برقرار كردند. اما اندكى بعد با پيشروى مراد در بالكان چچمان بيمناك شد و با صربها و بچناكها هم‌پيمان گرديد.

در سال 87 1 م، فرمانده ترك «لاله شاهين» در «بلوچنك» با نيروهاى متحد درگير شد؛ كه به سختى شكست خورد و سپاهش در معرض نابودى كامل قرار گرفت.

در سال 1388 م على پاشا، پسر قره خليل جاندرلى، با سپاهى عظيم درصدد گرفتن انتقام شكست عثمانيها در بالكان برآمد. او با سى هزار تن از نيروهاى خويش از تنگه «نادر» عبور كرد و پس از تصرف شهرهاى ترنوه و چملا، قيصر چچمان را در نيكوپوليس بر ساحل رودخانه دانوب به محاصره درآورد. چچمان به تركها پيشنهاد صلح داد، با اين شرط كه به آنان جزيه بپردازد و به نفع آنان از سلستره دست بكشد. اما او خود صلح را نقض كرد و تركها بار ديگر او را در نيكوپوليس به محاصره درآوردند و به تسليم بدون قيد و شرط وادار ساختند، اما خودش را زنده گذاشتند و تاج و تختش را از وى نستاندند.

در سال بعد پيمان بزرگ ديگرى بر ضد عثمانيها تشكيل گرديد. عثمانيها در روز 15 حزيران (ژوئن) 1389 م با نيروهاى صرب كه از پشتيبانى سربازان بيشترى از بچناك، مجار،