مدت درازى به آرامش گذشت و پس از آن جهت‌گيرى براى انجام حمله‌هاى نظامى جديد آغاز گرديد. رهبرى اين حمله جديد با پادشاه قبرس بود.

پطرس يكم در سال 1359 م (يعنى هفتاد سال پس از آزادى عكا و بيرون رفتن فرنگيها از شام) بر تخت قبرس نشست. وى از كودكى رهبرى حمله‌اى صليبى را در سر مى‌پروراند.

وى گروه جديدى را از شهسواران به نام «شهسواران شمشير» تشكيل داد و هدفش را بازپس‌گيرى بيت‌المقدس تعيين كرد. وى به محض رسيدن به مقام پادشاهى حمله‌اى را به مسلمانان آناطولى (تركها) آغاز كرد و طى آن بر دژ كوديكوس ارمنستان دست يافت.

او در سالهاى 1363 و 1364 م در سراسر اروپا به گردش پرداخت و در خلال آن از جزيره رودس، جمهورى ژنوا، فرانسه، فلاندر، برابانت، سرزمين راين و انگلستان ديدار كرد و به آلمان، مجارستان، لهستان و بندقيه بازگشت. او مردم را بر سر غيرت مى‌آورد و براى يك حمله صليبى جديد دعوت مى‌كرد.

در 4 اكتبر 1365 م، 165 كشتى از انواع گوناگون نزد پطرس گرد آمد. اين حمله پس از حمله سوم صليبى بزرگ‌ترين ميزان نيرو را داشت. او نيروهاى مهاجم را گرد آورد و با مواعظ خود ناخدايان را تحريك كرد به طورى كه فرياد مى‌زدند «به كورى چشم اعراب كافر، پطرس پادشاه بيت‌المقدس و قبرس خواهد گرديد».

پطرس نيروها را هدايت كرد و آنان را در عصر روز 9 اكتبر به اسكندريه رساند. اين نيروها مصر زير فرمان امير يليغا را غافلگير كرد و در روز 11 اكتبر بر اسكندريه چيره گشت.

صليبيها با ارتكاب اعمال وحشيانه بى‌مانندى پيروزى خويش را جشن گرفتند. آنان در طول 250 سال جنگ مستمر از انسانيت چيزى نياموختند. كشتارى كه در اينجا به راه انداختند تنها