با كشتار 1099 م بيت‌المقدس و كشتار 1204 م قسطنطنيه قابل مقايسه است. مسلمانان هنگام تصرف انطاكيه يا عكا هيچ‌گاه چنين قساوتى به خرج ندادند. ثروت فراوان اسكندريه زبانزد بود. جنون پيروزمندان با مشاهده غنايم فراوان شدت گرفت و هيچ كس را زنده نگذاشتند.

غارت و غنيمت مهاجمان را قطارى بلند از اسب و الاغ و شتر به كشتيهاى لنگرانداخته در بندر برد. در پايان عمليات تصميم گرفتند كه شهر را معدوم كنند. به دنبال آن بوى گند جنازه‌هاى انسان و حيوان سراسر شهر را پر كرد». [1]

در روز پنجشنبه 16 اكتبر سال 1365 م، مهاجمان پس از تخريب اسكندريه عقب نشسند.

همه نتايجى كه حمله جديد به بار آورد همين بود. پادشاه قبرس كه نتوانست جنگجويانش را براى ماندن و پى‌گيرى فتح مصر متقاعد كند اندوهگين بازگشت.

پاپ از اخبار غارت و نابودى اسكندريه با شادمانى استقبال كرد. چرا كه پيروزى آنان جنبه نظامى داشت و موجب خوارى مسلمانان مى‌گرديد. اما اين ضرورت را نيز احساس كرد كه بايد بلافاصله براى جايگزينى نيروهاى دست از جنگ كشيده پطرس او را يارى دهد.

پادشاه فرانسه «شارل» وعده داد كه مشهورترين شهسوار خويش يعنى برتراند دوگيسلين [2] را براى شركت در حمله اعزام خواهد كرد. آماديوس (كنت سافوى)، «دلاور سبز» مشهور قصه‌ها كه آماده حركت به سوى شرق بود، تصميم گرفت به مقصد قبرس در دريا به حركت درآيد. در همين هنگام مردم ونيز اعلام كردند كه پطرس با سلطان مصر پيمان صلح امضا كرده است. به دنبال آن پادشاه شارل ارتش خود را فراخواند و گيسلين عازم جنگ اندلس شد و آماديوس رهسپار قسطنطنيه گرديد.

پطرس كار ارسال ناوگان خويش براى حمله به سواحل سرزمين شام را دنبال كرد و در همان حال يلبغا ناوگانى را براى حمله به قبرس آماده ساخت. مردم قبرس از جنگ زيانبارى كه پرچمش را پادشاهشان بر دوش گرفته بود بيمناك گشتند؛ و شمارى از شهسواران او درصدد ترور وى برآمدند. اين كار در سال 1369 م به انجام رسيد و راه صلح ميان مصر و قبرس هموار گرديد و طرفين اسيران يكديگر را مبادله كردند.

[1] . تاريخ الحروب الصليبيه، ج 3، ص 747، 746.

[2] . او قول شركت در حمله را داده بود.