هزار تن از ثروتمندان را براى دستيابى به سربها زنده نگه داشتند و پس از دريافت پول آنان را نيز سر به نيست كردند.

ارتش صليبى از «راهوفا» به سوى «نيكوپوليس»- نيرومندترين دژ تركها بر ساحل رود دانوب، واقع در راهى كه از وسط بلغارستان تا نهر ادامه داشت- به حركت درآمد. اين دژ استوار بر تپه بلندى در ساحل رودخانه ساخته شده و دو حصار بسيار استوار بر شيبهاى بسيار تند تپه بنا گرديده بود. صليبيها با خود امكانات حصارگيرى نياورده بودند، چرا كه غربيها نيازى به آن احساس نمى‌كردند. چنان كه سيگسموند امكاناتش را بر دفاع متمركز ساخت. به زودى معلوم شد كه نه نردبانهاى فرانسويها و نه كانالهايى كه مجارها حفر كردند، هيچ كدام سودمند نيست. صليبيها در انتظار ماندند تا با ادامه محاصره، ساكنان شهر از بيم گرسنگى و هلاكت تسليم شوند. يك كشتى از نيروهاى پاسبانان معبد كه در دانوب و روبه روى ديوارهاى شهر در 10 سپتامبر لنگر كشيد نيز به صليبيها كمك كرد. امّا نيكوپوليس از آذوقه فراوانى برخوردار بود و حاكم ترك شهر، دوغان بك، كه از سرنوشت هموطنان خود در فيدين و راهوفا باخبر بود، حاضر به تسليم نگشت.

امروز و فردا كردنهاى فرماندهان روحيه سربازان مسيحى را از ميان برد. شهسواران غربى سرگرم قماربازى و باده‌گسارى و كارهاى لهو و لعب گشتند. برخى از سربازان به خود جرأت دادند و به نيرومندى تركها اشاره كردند، در نتيجه مارشال بوسيكوه فرمان داد تا آنان را به خاطر شكست روحيه معنوى‌شان از گوش آويزان كردند. دسته‌هاى گوناگون ارتش با هم به مشاجره پرداختند و در همين حال پيروان سيگسموند (ترانسلوانيائيها) و همپيمانان والاشى آنان از كناره‌گيرى از ارتش صليبى سخن به ميان آوردند.

دو هفته از محاصره صليبيها گذشته بود كه خبر رسيد تركها در حال نزديك شدن به شهر هستند. ارتش اسلامى ترك با سرعت از تراكيا با سلاح سبك به حركت درآمد. سواره نظام آنان بر سواره نظام فرنگى در سرعت حركت فايق آمد. تيراندازانش به آموزش عالى شهرت داشتند؛ و ارتش به طور كامل گوش به فرمان سلطان بود؛ كه به كفايت و كاردانى عالى شهرت داشت.