استانبول- از ارائه هر گونه كمكى به امپراتور پوزش خواست. علاوه بر آن دولت عثمانى از اقدامات خصمانه پادشاه فرانسه بر ضد مسلمانان در مغرب- آفريقاى شمالى- به ويژه پس از اشغال شهر جَيْجَلْ در 23 ژوئيه 1664 م در خشم بود. هر چند كه نيروهاى فرانسوى تا بيش از 31 تشرين اول همان سال موفق به حفظ شهر نگشتند. همچنين ناوگان لويى در سال 1665 م بر الجزاير و تونس آتش گشود.

به اين ترتيب پس از صلح اكس لاشاپل، [1] لويى جز به برخى افسران، اجازه پيوستن به خدمت ونيز را نداد. ونيزيها ناگزير بودند كه تا تابستان 1669 م منتظر كمك وى بمانند. در اين سال ناوگان فرانسوى متشكل از هفت هزار جنگجو از راه دريا عازم كرِت گرديد. اما اين نيرو نيز موفق به آزادسازى دژ محاصره شده‌اى كه پيشتر كمك امپراتور آلمان و دوك برونزيك را رد كرده بود نگشت. محافظان قنديه ناگزير در 6 سپتامبر 1669 م تسليم گرديدند و به موجب پيمانى كه ميان طرفين بسته شد، ونيزيها از جزيره كِرِت عقب نشستند.

2. وضعيت خاص پيش از نبرد

الف. در مرزهاى سرزمين مجارستان‌

عثمانيها پس از تقويت جناح جنوبى خود در شرق درياى مديترانه فرصت يافتند تا با تهديدهاى شمال شرقى مقابله كنند. در سال 1668 م رهبر قفقازى «دورو- شنكو»، كه پيش از آن تابع دولت لهستان بود، زير پرچم باب عالى درآمد. اما دولت عثمانى در سال 1672 م پس از حصول اطمينان از عدم دخالت پادشاهِ فرانسه (لويى چهاردهم) در اين مسأله از لهستان خواست از اكراين عقب‌نشينى كند.

[1] . اكس لاشاپل - شهر آخن nehcaA آلمان و پايتخت شارلمان بود.