ب. محاصره وين‌

بزرگان مجار (و در رأس آنها كنت تكُلى) به محمد چهارم پيشنهاد دادند كه آنچه از مجارستان كه در تصرف اتريش باقى مانده آزاد سازد و آنان در مقابل، سالانه جزيه بپردازند.

ارتش عثمانى كه پيش از نهايى شدن درگيرى در كريت و جبهه روسيه توان تحرك در غرب را نداشت، به محض امكان تحقق استقرار در دو جبهه، سلطان ارتشى را بسيج كرد و از بلگراد به جنگ امپراتور رفت (مه 1683 م). ارتش امپراتورى اتريش كه به رسيدن كمكهاى جديد چشم دوخته بود. تنها به گذراندن وقت در «وين» بسنده كرد. از آن سو نيروهاى ارتش عثمانى ارتش مجارها را تعقيب كرد و به وين رسيد. حلقه محاصره شهر در روز 17 ژوئيه به فرماندهى صدراعظم عمر مصطفى تكميل شد و وين در معرض چنان تهديد دشوارى قرار گرفت كه نزديك بود تن به تسليم بدهد.

جنگهاى پراكنده‌اى صورت گرفت كه به پيروزى منتهى نگشت. در همين دوران دشوار ارتش بزرگى از آلمان همراه يگانهايى از لهستان وارد ميدان گرديد. تهديدهاى پادشاه فرانسه، لويى چهاردهم، مبنى بر توقف ارتش آلمان و هم‌پيمانانش سودى نبخشيد و اين ارتش پيشروى خود را تا كاهلنبرگ ادامه داد و در آنجا سپاه عثمانى را به سختى درهم شكست (12 سپتامبر).

عمر مصطفى كه ادامه محاصره وين و مقابله با ارتشهاى متحد را در توان خويش نمى‌ديد، ناگزير از محاصره وين دست كشيد. به اين ترتيب ارتش اتريش از خطر رهيد، اما طرفين يعنى تركها از يك سو و آلمانيها و اتريشها از سوى ديگر موفق به تغيير سرنوشت جنگ نشدند. ارتش عثمانى پس از تحمل خسارتهاى فراوان براى تجديد سازمان خود نياز به زمان طولانى داشت. در همين حال ميان آلمان و پادشاه مجارستان، سوبيسكى، بر سر خواسته‌هاى وى اختلاف بروز كرد. براى رفع هر چه سريع‌تر اختلاف پاپ وارد عمل گرديد و موفق شد طرحى را براى جدايى كامل مجارستان از تركان عثمانى تنظيم كند. ونيز نيز به پيمانى كه 5 مارس 1684 م بسته شد پيوست.

نيروهاى متحد توانستند كه در پى اين شكست، نيروهاى عثمانى را در سرزمين مجارستان شكست دهند. پس از آن نيروهاى امپراتورى آلمان در 1686 م در مقابل دروازه‌هاى بوده‌