اين متاركه پنجاه سال تعيين گرديد. آنگاه سلطان، امپراتور را در خيمه‌اى ويژه جاى داد و ده هزار دينار برايش فرستاد تا خود را آماده كند. گروهى از كشيشها را به خاطر او آزاد كرد و فرداى آن روز بر او خلعت پوشاند.

سپس امپراتور به ديدار آلب‌ارسلان رفت و سلطان سپاهى را با وى همراه كرد تا او را به جايى امن برساند و خود نيز يك فرسخ راه او را همراهى كرد. هنوز امپراتور به دژ دوكيه نرسيده بود كه خبر يافت ميخائيل دوكاس- پسرخوانده رومانوس- به اعتبار اينكه وارث قانونى است و به سن بلوغ رسيده، قدرت را به دست گرفته است. در اين هنگام رومانوس لباس پشمين پوشيد و خود را زاهد وانمود كرد، و پيكى نزد ميخائيل فرستاد و توافقى را كه با سلطان داشته به اطلاع وى رساند و گفت: «اگر خواستى به تصميم گرفته شده عمل مى‌كنى و اگر نخواستى نمى‌كنى». ميخائيل تصميم را پذيرفت و خواستار آن شد كه ميان او آلب‌ارسلان ميانجى‌گرى كند. رومانوس اموالى را كه نزد خويش داشت گرد آورد. اين مال دويست هزار دينار بود كه آن را به همراه طبقى زرين و جواهرنشان به ارزش نود هزار دينار نزد سلطان فرستاد و سوگند خورد كه همه دارايى او همين است. [1]

4. نتايج جنگ ملازگرد

الف: انقلاب بيزانس:

جنگ ملازگرد مهم‌ترين و سرنوشت‌سازترين بحران تاريخ بيزانس به شمار مى‌رود. به طورى كه خود بيزانسيها احساس‌شان را نسبت به آن پنهان نمى‌كنند؛ و مورخانشان بارها و بارها از آن روز دشوار ياد كرده‌اند. در دوره‌هاى بعد، صليبيها نيز دريافتند كه شكست‌خوردگان ملازگرد شايسته عنوان مدافعان دنياى مسيحيت نيستند. اين جنگ دستاويزى براى مداخله غربيان در دوره‌هاى آينده گرديد.

خود بيزانسيها به تقويت اين پيروزى مسلمانان كمك كردند و طى بيست سال پس از جنگ ملازگرد، سرگرم توطئه‌چينى و عصيانگرى بودند. نخستين عامل اين سركشى اقدام‌

[1] . منابع بيزانسى نوشته‌اند كه رومانوس ديوجان پس از آن درصدد تصرف ارمنستان برآمد. اما ميخائيل هفتم نيرويى بيزانسى را به جنگ او فرستاد كه او را شكست داده به قسطنطنيه بردند. در آنجا با سنگدلى چشمانش را بيرون آوردند و او چند روز بعد مرد.