براى تحقق اتحاد ميان نيروهاى دوست. صلاح‌الدين از هم‌پيمانى با ريموند، كنت طرابلس بهره برد و نيروهايش را براى نابودى سرسخت‌ترين دشمنان مسلمانان، يعنى شهسواران فرقه‌هاى دينى ميهمان‌نوازان و پاسبانان معبد فرستاد؛ و پيوسته در تلاش بود تا ميان صفوف دشمنان اختلاف بيندازد. هر چند كه پس از قطعى شدن جنگ اين تلاشها منجر به شكست گرديد و ريموند پيش از نبرد حطين به اردوگاه فرنگيان پيوست، اما به يقين نتايج سلبى آن را نمى‌توان از نظر دور داشت چرا كه فرماندهان فرنگى را نسبت به يكديگر بدبين ساخت و همين امر موجب شد كه آنها در مقابل نقشه‌هاى صلاح‌الدين سر فرود آورند. در مقابل، لازمه ايجاد وحدت سياسى اين بود كه شمارى از مراكز قدرت (زنگيها در موصل و حلب) از ميان برود، اما به روشنى پيداست كه صلاح‌الدين براى تخريب مراكز قدرت كه موجب كاهش قدرت رزمى مسلمانان مى‌شد اقدام نكرد.

3. آشكار شدن ارتباط ميان ميدان كارزار و هدف عمومى جنگ،

اين نبرد در عمق خاك فلسطين (در نزديكى مرزهاى سوريه- اردن- فلسطين كنونى) اتفاق افتاد. اما هنوز نبرد به پايان نرسيده بود كه صلاح‌الدين درگيرى را گسترش داد و شهرهاى عكا، مجدل، يافا، ناصره، قيساريه، حيفا، صفوريه، معلبا، شقيف، فوله، يافا، تبنين، صيدا، جبيل، بيروت، عسقلان، رمله، دامور، غزه، بيت لحم، بيت جبريل، نطرون را گشود و سرانجام همه اين شهرها را به تاج گشودن قدس آراست. در پى آن هونين، صفد، كوكب و كرك را گشود و در سال بعد براى گشودن جبله، لاذقيه، دژ صيهون و مجموعه بزرگى از دژهاى شمالى و شهرهاى سرمينيه و برزير (مقابل دژ افاميه)، دروازه ساك و بغراس، عازم شمال گرديد.

4. طراحى فراگير امور جنگى و مرتبط ساختن عوامل اقتصادى، انسانى و دينى با هدف جنگ، و تضمين توان رزمى.

از اينجا راز اهتمام فراوان صلاح‌الدين به سلامت كاروانهاى تجارى (عامل اقتصادى)، وحدت سياسى (نيروى انسانى) و سلامت حج (ايمان و روحيه معنوى) روشن مى‌گردد. همين ديدگاه فراگير نسبت به جنگ به صلاح‌الدين كمك كرد تا امور سياسى را به گونه‌اى پيش ببرد كه ميان عوامل گوناگون جنگ توازن برقرار گردد.

5. نبرد حطين ضعفهاى سياسى- نظامى رژيمهاى صليبى حاضر در سرزمين شام را آشكار ساخت.

اين رژيمها توانسته بودند سلطه خويش را بر امارتهاى كوچك و پراكنده اسلامى تحميل كنند.