زنان ايرانى لازم است، سازمان مى‌دهد. از اين رو، در مقدمه قانون اساسى، مبحث ويژه و جداگانه‌اى تحت عنوان «زن در قانون اساسى» گنجانده شده، اگر چه قبل از آن و در بحث از طليعه نهضت، به شهادت صدها زن و مرد كه انقلاب اسلامى را تداوم بخشيدند، اشاره گشته است. اختصاص قسمتى از مقدمه قانون اساسى به موضوع زن، حكايت از توجه و عنايت نظام جمهورى اسلامى به مسئله زنان دارد. در مقدمه آمده است:

در ايجاد بنيادهاى اجتماعى اسلامى، نيروهاى انسانى كه تاكنون در خدمت استثمار همه جانبه خارجى بودند، هويت اصلى و حقوق انسانى خود را باز مى‌يابند و در اين بازيابى، طبيعى است كه زنان به دليلى ستم بيش‌ترى كه تاكنون از نظام طاغوتى متحمل شده‌اند، استيفاى حقوق آنان بيش‌تر خواهد بود. خانواده واحد بنيادين جامعه و كانون اصلى و تعالى انسان است و توافق عقيدتى و آرمانى در تشكيل خانواده كه زمينه‌ساز اصلى حركت تكاملى و رشد يابنده انسان است، اصل اساسى بوده و فراهم كردن امكانات جهت نيل به اين مقصود از وظايف حكومت اسلامى است. زن در چنين برداشتى از واحد خانواده، از حالت شى‌ء بودن و يا ابزار كار بودن در خدمت اشاعه مصرف زدگى و استثمار خارج شده و ضمن باز يافتن وظيفه خطير و پر ارج مادرى، در پرورش انسان‌هاى مكتبى پيش‌اهنگ و خود هم‌رزم مردان در ميدان‌هاى فعال حيات مى‌باشد و در نتيجه پذيراى مسئوليتى خطيرتر و در ديدگاه اسلامى برخوردار از ارزش و كرامتى والاتر خواهد بود. [1]

پس از مقدمه، در اصولى از قانون اساسى به موضوع زنان به صورت خاص پرداخته شده؛ از جمله در بند 14 اصل سوم، كه اهداف جمهورى اسلامى را

[1] قانون اساسِی، مقدمه.