برنامه چهارم توسعه‌

برنامه توسعه چهارم كشور، نخستين قانون برنامه‌اى است كه مبتنى بر يك برنامه درازمدت يعنى بر پايه سند چشم‌انداز بيست ساله تنظيم شده است. سه برنامه اول و دوم و سوم، حداكثر به يك دايره زمانى پنج ساله محدود مى‌شد؛ امّا با توجه به راهبرد دراز مدت‌تر سند چشم‌انداز بيست ساله، برنامه توسعه چهارم با تأسى از بند 14 سند، به مسائل زنان پرداخته است. در بند 14 سند، بر استيفاى حقوق شرعى و قانونى بانوان تأكيد شده و براى نيل به آن، تقويت نهاد خانواده و جايگاه زن در خانواده و در صحنه سياسى- اجتماعى و نقش سازنده آن مورد توجه قرار گرفته است.

در برنامه توسعه چهارم، موادى چند به مسئله زنان اختصاص يافته است.

براساس ماده 30، دولت موظف است در اجراى اصل 31 قانون اساسى جمهورى اسلامى، به سازندگان مسكن كه براى زنان بى سرپرست خانه مى‌سازند، يارانه كارمزد تسهيلات مسكن بپردازد. در ماده 45، دستگاه‌هاى اجرايى موظف شده‌اند درصدى از اعتبارات هزينه‌اى خود را براى طراحى و اجراى دوره‌هاى آموزشى ضمن خدمت كاركنان به ويژه زنان صرف كنند. در ماده 69، تأمين بيمه خاص حمايتى براى حمايت از زنان سرپرست خانوار پيش‌بينى شده است. در ماده 79، تهيه و تدوين طرح جامع توانمندسازى زنان خودسرپرست و سرپرست خانوار با همكارى ساير سازمان‌ها و نهادهاى ذى‌ربط و تشكل‌هاى غيردولتى در نظر گرفته شده كه بايد در سه ماهه نخست سال اول برنامه به تصويب هيئت دولت برسد. در اين ماده همچنين، افزايش مستمرى ماهيانه خانواده‌هاى نيازمند و بى‌سرپرست و زنان سرپرست خانواده تحت پوشش دستگاه‌هاى حمايتى برمبناى چهل درصد حداقل حقوق و دستمزد گنجانده شده است.