و ترقى عملى كشور به شمار مى‌آيند. هدف منشور، ترسيم يك زيربناى فكرى براى اتخاذ روش‌هاى مناسب در طراحى استراتژى ملى نظام جمهورى اسلامى در رابطه با زنان است. اين منشور در سه بخش تنظيم شده كه به ترتيب به تشريح مفاهيم، توضيح وضعيت مطلوب براى زنان و راهبردهاى عملى در نيل به وضعيت مطلوب زنان مى‌پردازد.

در بخش دوم و در فصل ابعاد سياسى فعاليت‌هاى اجتماعى زنان، شاخصه‌هاى وضعيت مطلوب زنان در عرصه توسعه سياسى- اجتماعى ذكر شده كه برخى از آنها به اين شرح است:

1. تحقق اراده عمومى به تغيير وضع سياسى- اجتماعى زنان بر اساس اصل شايسته‌سالارى؛

2. تحقق مشاركت ملى زنان در سطح آزادى‌هاى فردى و مدنى؛

3. تحقق عدالت جنسيتى [1] با رعايت اصل شايسته سالارى در تقسيم مناصب تصميم‌سازى و تصميم‌گيرى؛

4. توانمندسازى زنان براى ارتقاى سطح اداره كشور؛

5. جريان يافتن خواسته‌هاى سياسى- اجتماعى زنان در روند تصميم‌گيرى‌هاى كلان؛

6. مشاركت زنان در تصميم‌گيرى سياسى- اجتماعى.

در بخش سوم و در فصل مربوط به زنان و سياست‌هاى تقويت مشاركت سياسى، راه‌هاى تقويت مشاركت احصا شده است كه اهم آن عبارت‌اند از:

1. گسترش جامعه‌پذيرى و توانايى براى پذيرش مشاركت زنان در فرايند توسعه؛

[1] عدالت جنسِیتِی ِیعنِی توزِیع و تقسِیم مناصب و پُست‌ها براساس شاِیستگِی نه بر پاِیه جنسِیت.