حمايت بيشتر از مردان و زنانى پرداختند كه عليه رضاخان دست به اعتراض زده بودند و حتى برخى از اين شخصيت‌ها كه نماينده مجلس بودند، از رييس مجلس تقاضا نمودند كه از رضاخان بخواهد به مجلس بيايد و درباره بلواى نان توضيح دهد تا حقيقت براى همه نمايندگان روشن شود.

به هر روى مردان با جمهورى‌خواهى رضاخانى مخالفت كردند؛ ولى زنان با توجه به شعار «ما سردار سپه نمى‌خواهيم» حتى مديريت وى در اداره حكومت را زير سؤال بردند؛ يعنى هدف زنان بيش از آنكه نان باشد، اثبات ناتوانى سردار سپه بوده است. زيرا اگر هدف آنها تنها نان بود، پس از حل و فصل مسئله نان، زنان نبايد با برخى سياست‌هاى بعدى رضاخان مبارزه مى‌كردند. در حادثه نان، زنان آغازگر قيام عليه رييس دولت شدند كه سال‌ها كوشيده بود خود را به رأس هرم قدرت سياسى كشور برساند. [1]

مبارزه با زنان متجدد

اگرچه رضا خان، ارزشى براى زنان مسلمان، روشنفكر و حتى دربارى قائل نبود، ولى نمى‌توان كتمان كرد كه وى نقش زنانى را كه سر بر آستان دولت او نهادند و به ترويج فرهنگ و انديشه غربى پرداختند، پذيرفت. بنابراين، زنانى چون نورالهدى منگنه، محترم اسكندرى، صديقه دولت آبادى و... نه اينكه با هيچ مشكلى در فعاليت‌هاى سياسى خود روبه‌رو نشدند، همواره از حمايت‌هاى معنوى و مادى دولت بهرمند بودند. زنان مسلمان با درك وابستگى اين زنان به دولت رضاخانى و شيفتگى آنان به فرهنگ غرب، به مخالفت با آنان دست زدند.

[1] همان.