دولتى به سوى مردم شليك كردند كه حاصل آن، كشته شدن شمار فراوانى از تظاهر كنندگان بود. در اين قيام، تنها بيش از چند هزار زن به دست نيروهاى تحت امر ايرج مطبوعى به شهادت رسيدند و غريبانه و شبانه در بيابان‌هاى مشهد دفن گرديدند. [1]

2. پس از ناكامى قيام كنندگان گوهرشاد، زنان به شيوه‌هاى ديگرى در مخالفت با كشف حجاب روى آوردند، از جمله:

الف. شمارى از زنان مؤمن، خود را در خانه‌ها محصور كردند. دست‌كم يكى از علت‌هاى اين محصور كردن مخالفت با كشف حجاب بود. زيرا در بخشى از بخشنامه استاندارى خراسان به شهرهاى تابعه مى‌خوانيم: «به اشخاصى كه بانوان خود را در خانه نگاه مى‌دارند، بايد اخطار شود.» [2] و يا در يكى از اسناد وزارت داخله آمده است: «زن‌هاى جوان به حد كافى وظايف تجددخواهى خود را انجام مى‌دهند ... ولى زن‌هاى سالخورده و پير غالباً از خانه خود بيرون نمى‌آيند.» [3] اين دسته از زنان تنها پس از سقوط ديكتاتورى رضا خان در شهريور 1320، فرصت بيرون آمدن از منزل را پيدا كردند، و چه بسيارى كه در حصار خانه‌ها مردند و روى آزادى را نديدند. برخى نيز با پوشيدن پالتوهاى بلند و كلاه‌هاى بزرگ و روسرى به نحوى كه موها معلوم نباشد، با اين اقدام مخالفت كردند. شمارى از زنان محجبه، دختران خود را از مدارس جديد بيرون آوردند تا مجبور نباشند بدون حجاب به مدرسه بروند. [4]

[1] واحد، همان، ص 15.

[2] حکاِیت کشف حجاب، ج 1 (تهران: مؤسسه فرهنگ قدر ولاِیت، 1378) ص 46.

[3] واقعه کشف حجاب (تهران: سازمان مدارک فرهنگِی انقلاب اسلامِی، 1378) ص 457.

[4] مجموعه مقالات و سخنرانِی‌هاِی اولِین کنگره بزرگداشت بانو مجتهده سِیده نصرت امِین (تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامِی، 1372) ص 165.