حقيقت مردوار از شهر دفاع مى‌كرد. معروف بود كه با چوب‌دستى، چند سرباز عراقى را انداخته است. [1]

صحنه‌هاى رزم زنان، اگر چه اندك بود؛ ولى تأثير عميقى بر روحيه رزمندگان داشت. به علاوه، زنان نقش‌هاى اطلاعات رزمى فراوانى را انجام دادند. خانم حورسى از مدافعان خرمشهر در اين باره مى‌گويد: «ما از آن لحظه‌اى كه به نيروهاى شناسايى ملحق شديم، كار شناسايى دشمن، خنثى كردن بمب، شناسايى ضد انقلاب و پيدا كردن رد پاى آنها در شهر و روستاها را دنبال كرديم.» [2] نوع ديگر كار اطلاعاتى و امنيتى را نيز خواهران بسيجى انجام مى‌دادند. آنان در لباس امدادگر و پرستار به شناسايى منافقينى دست مى‌زدند كه به صورت ناشناس به بيمارستان‌ها سر مى‌زدند، تا به آمار شهدا و مجروحان جنگ و ... دست پيدا كنند و آن را در اختيار عراق قرار دهند.

حمايت عاطفى‌

در جنگ، نقش پشتيبانى روانى و عاطفى جنگجويان به زنان واگذار شد تا با روحيه دادن به سربازان، جنگ با موفقيت به پايان برسد. در جنگ تحميلى نيز زنان ايرانى، خودجوش وظيفه حمايت روحى از رزمندگان را به دوش گرفتند و آن‌گونه كه امام خمينى (ره) فرمودند: «به موجب عواطفى كه بانوان ابراز كردند، براى جبهه، كارهاى بسيار مفيدى را انجام دادند.» [3]

[1] فرزانه مافِی، آشناِیان نا آشنا (تهران: دبِیرخانه دائمِی کنگره بررسِی نقش زنان در دفاع و امنِیت، 1376) ص 125.

[2] طاهره قاسمِی، عشق ماندگار (تهران: دفتر امور زنان سپاه، 1383) ص 22.

[3] امام خمِینِی (ره)، صحِیفه نور، ج 14، همان، ص 230.