پرچم را از او بگيرد و يگان مزبور را براى ورود به شهر فرماندهى كند. [1]

نقشه كار همان گونه كه رسول خدا (ص) پيش بينى كرده بود، اجرا شد. تنها در يك نقطه از شهر عده‌اى به مقاومت پرداختند و بر اثر آن، دو تن از مسلمانان به شهادت رسيدند. با حمله متقابل مسلمانان مقاومت درهم شكست و دشمن پس از دادن دوازده يا سيزده كشته گريخت. يكى از آنها كه قبل از جنگ خيلى رجزخوانى مى‌كرد، به خانه رفت و به زنش گفت: در خانه را ببند. زن او را نكوهش كرد و او پاسخ داد: اگر در معركه حاضر بودى و فرار شجاعان عرب را مى‌ديدى مرا ملامت نمى‌كردى. [2]

اعلام امان و عفو عمومى‌

رسول خدا (ص) هنگام فتح مكه چنان كه از او انتظار مى‌رفت، با كمال بزرگوارى و گذشت رفتار كرد. آن حضرت اعلام نمود كه هر كس سلاحش را زمين بگذارد و به مسجد الحرام پناه ببرد يا به خانه‌اش برود و در راببندد يا به خانه ابوسفيان پناهنده شود، در امان است. مردم سلاحها را زمين گذاشته، برخى به مسجدالحرام و برخى به خانه‌يشان پناه بردند.

حضرتش پس از پاكسازى خانه كعبه از وجود بتها و زدودن آثار شرك و بت‌پرستى از ساحت مقدس خانه خدا به ميان مردم آمد و از آنها پرسيد كه انتظار دارند چگونه با آنان رفتار شود. مكيان از كارنامه رفتارشان با پيامبر (ص) آگاه بودند و به خاطر آزار و اذيتهايى كه به وى رسانيده بودند، خود را سزاوار مجازاتى سخت مى‌دانستند، اما با سابقه‌اى كه از خوى و منش آن حضرت داشتند و رفتار بزرگوارانه‌اى كه در هنگام ورود به مكه از او ديدند، بزرگوارى حضرتش را يادآورد شده، درخواست گذشت كردند. [3]

رسول خدا (ص) آنان را بخشيد و اعلام عفو عمومى كرد. تنها دستور كشتن چند جنايتكار صادر شد كه تعدادى از همانها نيز پس از تشرف به اسلام بخشيده شدند.

[1] السِیرة النبوِیه، ج 4، ص 49.

[2] همان، ص 50؛ تارِیخ پِیامبر اسلام، ص 562.

[3] السِیرة النبوِیه، ج 4، ص 54 ـ 55.