دشمن‌تاخت و راه را براو بست. دراين غزوه رئيس مهاجمان با ديدن معجزه الهى اسلام آورد و يكى از مبلّغان فعّال اسلام شد واين امر براى مسلمانان موفقيت بزرگى به‌حساب مى‌آيد. [1]

2- غزوه بنى سليم:

هنوز دو ماه از غزوه پيشين نگذشته بود كه خبر حمله ديگرى به مدينه رسيد. رسول خدا (ص) بى‌درنگ اعلام بسيج داد تا دشمن را پيش از رسيدن به مدينه سركوب كند. سرعت كار و چگونگى حركت مسلمانان به گونه‌اى بود كه دشمن ياراى مقابله را در خود نديده، گريختند و مسلمانان پيروزمندانه به شهر بازگشتند. [2]

ج- برخورد مسلمانان با مشركان قريش‌

مسلمانان با قريش درگيرى مهمى نداشتند. تنها يك مورد حمله از طرف ابوسفيان به مدينه صورت گرفت كه دفع شد. او همراه دويست سوار عازم مدينه شد و شبانه نزد يهود بنى نضير رفت و از آنان تقاضاى همكارى كرد. آنها كه از واقعه بنى قينقاع كينه مسلمانان را به دل داشتند او را راهنمايى و پذيرايى كردند. با اين حال ابوسفيان كارى نتوانست انجام دهد، جز آنكه دو نفر غير نظامى مسلمان را به شهادت رساند و گريخت.

ترس مشركان در وقت فرار چنان بود كه توشه راهشان را كه خوراكى به نام سويق بود، به جاى نهاده، جان خود را به در بردند. [3]

مصادره كاروان قريش:

پس از جنگ بدر، راه تجارى مكه- شام كه از ساحل درياى سرخ مى‌گذشت، نا امن شد و قريش جرأت عبور از اين راه را نداشت و به فكر انتخاب راه ديگرى افتاد. كسى آنان را راهنمايى كرد كه مسلمانان با مسيرى كه از سوى عراق مى‌گذرد، آشنايى ندارند. آنان نيز گفتارش را پذيرفته، كاروانى با مال التجاره بسيار به راه انداختند خبر حركت اين كاروان به رسول خدا (ص) رسيد. آن حضرت گروهى را به فرماندهى زيد بن حارثه به تعقيب آنان فرستاد. مجاهدان اسلام بر آنان تاختند و سران كاروان پا به فرار نهادند. رزمندگان اسلام چند تن را به اسارت گرفته، همراه كالاهاى غنيمتى به مدينه بردند. [4]

[1] براِی آگاهِی بِیشتر ر.ک. بحار الانوار، ج 20، ص 3؛ مغازِی، مترجم، ج 1، ص 142.

[2] مغازِی، مترجم، ج 1، ص 143.

[3] بحار الانوار، ج 20، ص 2.

[4] ر.ک. مغازِی، مترجم، ج 1، ص 142 ـ 144.