قلعه گشايى در اختيار نداشتند و رسول خدا (ص) با شنيدن خبر وجود تجهيزات نظامى در خيبر به سپاهيانش اميد داد كه آن ابزار را بگيرند و عليه خود يهود استفاده كنند. [1]

ميزان قواى طرفين‌

نيروهاى اسلامى شركت كننده در خيبر 1400 تن بودند. از آنجا كه مردم از امكانات موجود در قلعه‌هاى خيبر آگاه بودند، كسانى هم كه در حديبيه شركت نداشتند داوطلب اعزام به جبهه شدند، اما پيامبر (ص) تأكيد كرد تنها افرادى حق شركت در جنگ را دارند كه نيّتشان جهاد در راه خدا باشد. [2] تعداد جنگجويان يهود را ده هزار نفر ذكر كرده‌اند كه نشانگر جنگ نابرابر ميان طرفين است. [3]

استقرار نيروهاى اسلام‌

رسول خدا (ص) با استفاده از يك راهنما خود را به خيبر رسانيد و يهوديان را غافلگير كرد. آنان در وقت صبح كه به دنبال كار روزانه مى‌رفتند، متوجه شدند كه سپاه اسلام بر سرشان مسلط شده و از اين امر بسيار وحشت زده شدند. رسول خدا (ص) يكى از سرداران با تجربه سپاه را فرستاد تا محل مناسبى را براى لشكرگاه تعيين كند. وى نقطه‌اى را انتخاب كرد كه از قلعه‌هاى خيبر دور بود و دشمن نمى‌توانست به آنها شبيخون بزند. همچنين در موقعيتى بود كه از پيوستن نيروهاى كمكى به دشمن جلوگيرى مى‌كرد. [4]

تاكتيكهاى جنگى سپاه اسلام‌

قبل از پرداختن به موضوع تاكتيكهاى جنگى مسلمانان لازم است به نكته‌اى اشاره شود: قلعه‌هاى خيبر بسيار محكم بود و تسخير آنها جز با وسائل قلعه‌گيرى مثل منجنيق‌

[1] براِی آگاهِی بِیشتر ر.ک. معجم البلدان، واژه «خِیبر»؛ مغازِی، مترجم، ج 2، ص 493.

[2] مغازِی، مترجم، ج 2، ص 482؛ پِیامبر و آِیِین نبرد، ص 432.

[3] مغازِی، مترجم، ج 2، ص 488.

[4] همان، ص 643 ـ 644.