برنامه اصلى سلسله پهلوى تثبيت موقعيت غرب در ايران از طريق مبارزه با فرهنگ اسلام در تمام ابعاد بود. پهلوى دوم به سياست اسلام‌زدايى آن چنان دامن زد كه حتى برخى از تحليل گران غربى تغيير تاريخ اسلام توسط شاه را نوعى حماقت او محسوب كرده‌اند. به هر تقدير، موارد زير را مى‌توان نمونه‌هايى از اقدامات ضد دينى او به حساب آورد: دور نگه داشتن دين از سياست، عدم اجازه كنترل قوانين توسط فقهاى طراز اول كشور، عدم اجراى قوانين جزايى اسلام، ممنوعيت استفاده از حجاب اسلامى در مدارس و محافل علمى و ادارات دولتى، ترويج فساد و بى بند و بارى و به ابتذال كشاندن نسل جوان و به انحرافات كشاندن زنان و دختران با شعار آزادى زنان، اختلاط زن و مرد در مراكز تفريحى، ورزشى، كاباره‌ها، سينماها، كنار دريا و ... ترويج فساد و بى بند و بارى به نام فرهنگ و هنر، ترويج مذاهب انحرافى، چون بهائى گرى، پوچ گرايى در ميان نسل جوان، باز گرداندن ايران به دوران جاهليت و احياى شعارهاى مجوسى تحت عنوان احياى فرهنگ اصيل ايرانى و توسعه روحيه شاه پرستى ايران باستان و ....

اعتراض امام خمينى اعتراض به ضديت رژيم با اسلام بود و در آغاز مبارزه وى عليه دولت و شاه (1341) به ظاهر متوجه نقض آشكار قانون اساسى از سوى رژيم بود، ولى به تدريج امام خمينى (ره) به موضوعات اساسى‌ترى چون اعتراض به اصلاحات غرب گرايانه شاه، تبعيّت وى از قدرت‌هاى خارجى (آمريكا و اسرائيل) و به ويژه ضديت نظام شاهنشاهى با اسلام و معارف قرآن پرداخت. شعارهايى كه مردم در تظاهرات و مخالفت‌هاى عليه رژيم در روزهاى قبل از قيام 15 خرداد اعلام كرده‌اند، نمايانگر خواسته‌هاى برآمده از نيازهاى دينى بود.

شعارهاى تظاهر كنندگان حاوى مضامينى بود در مخالفت با سياست‌هاى اقتصادى، اجتماعى، فرهنگى و خط مشى‌هاى سياسى رژيم عليه اسلام كه اين سياست‌ها منجر به اشاعه فقر، فقدان مشاركت سياسى، انزواى اسلام در جامعه ايران و ... شده بود. علاوه بر شعارها، كه نشان دهنده نوع مشكلات موجود در جامعه ايران بودند، اعتصابات و تظاهرات متعدد از سوى قشرهاى مختلف، نشان از مشكلات همه جانبه در بين قشرهاى جامعه داشت.

به دليل ويژگى اسلامى بودن نهضت امام خمينى (ره) بود كه بيشتر تظاهرات، راه‌پيمايى‌ها و اعتصابات از مسجد و محراب و از محرم و صفر آغاز مى‌شد. نمونه‌هاى بسيارى از الگوگيرى‌