گرفت و عزم خروج به سوى كوفه را داشت. عمرو بن سعيد ايشان را از اين كار خطرناك منع كرد و پرسيد: اى حسين از خدا تقيه نمى‌كنى؟ از جماعت بيرون مى‌آيى و بين امت تفرقه مى‌اندازى؟ امام (ع) در پاسخ، اين آيه را قرائت فرمود: (لِى عَمَلى وَ لَكُم عَمَلُكُم أَنتُم بريئونَ مِمَّا اعمَلُ وَ انَا بَرىٌ مِمَّا تَعمَلُون)؛ عمل من براى من، و عمل شما براى خودتان، شما از كار من بيزاريد و من از كارهاى شما بيزارم" [1] امام خمينى (ره) نيز پس از حمله دژخيمان شاه به مدرسه فيضيه (فروردين) در تلگرافى به آيات عظام تهران تقيه را تحريم كرد:" اينان با شعار شاه دوستى به مقدسات مذهبى اهانت مى‌كنند. شاه دوستى يعنى غارت گرى، هتك اسلام، تجاوز به حقوق مسلمين، سوزاندن نشانه‌هاى اسلام، محو آثار اسلاميت، شاه دوستى يعنى تجاوز به احكام اسلام و تبديل احكام قرآن كريم، شاه دوستى يعنى كوبيدن روحانيت و اضمحلال آثار رسالت، حضرات آقايان توجه دارند، اصول اسلام در معرض خطر است، قرآن و مذهب در مخاطره است، با اين احتمال، تقيه حرام است و اظهار حقايق واجب (ولو بلغ ما بلغ). [2]

- امام قيام پانزده خرداد چون امام قيام عاشورا، با بدعت گذارى دينى به مخالفت برخاست و بر استقرار عدالت تأكيد ورزيد.

- اسلام خمينى (ره) به تبعيت از اسلام حسينى (ع) بر عنصر شهادت‌طلبى استوار است.

در يكى از نيايش‌هاى امام حسين (ع) در روز عاشورا چنين مى‌خوانيم:

خدايا! دوست دارم كشته شوم و زنده گردم، هفتاد هزار بار در راه اطاعت و محبت تو، به خصوص اگر در كشته شدنم نصرت دين تو و زنده شدن فرمانت و حفظ ناموس شريعت تو نهفته باشد. [3]

امام (ره) نيز به تأثير از عنصر عدالت خواهى قيام عاشورا، حركت انقلابى‌اش را آغاز و هدايت كرد:

مرگ سرخ، به مراتب بهتر از زندگى سياه است و ما امروز به انتظار شهادت نشسته‌ايم تا فردا فرزندانمان در مقابل كفر جهانى با سرافرازى بايستند. [4]

[1] . رضا موسوى «اسوه تقيه و مقتداى متقين» مجموعه مقالات...، همان، ص 599

[2] . زهيرى، همان، ص 222

[3] . محدثى، پيام‌هاى عاشورا، ص 115. به نقل از: معالى السبطين، ج 2، ص 18

[4] . امام خمينى، همان، ج 14، ص 266