رويكرد به حجاب اسلامى ايرانى به استثناى تبديل آن به نماد مخالفت با دولت‌ها دلايل ديگرى هم دارد. از جمله:

- پوشش اسلامى به عنوان اظهار وجود فردى يا مذهبى به كار مى‌رود؛

- توجه به حجاب، پاسخى به جنبش افسار گسيخته فمينيسم است؛

- مهم‌تر از همه، دليل گرايش و تشرف به دين مبين اسلام است. [1]

پيوند دين و سياست‌

هم اينك جريان‌هاى اسلامى در ميان مهم‌ترين گروه‌هاى سياسى جهان قرار دارد. اين جريان‌هاى مذهبى بر اين اعتقادند كه سياست و مذهب ارتباط تنگاتنگ دارند. اين باور متأثر از انقلاب اسلامى و نظريه جهان گرايى (تلفيق دين و سياست در عرصه جهان) آن است. به بيان ديگر، از همان روزهاى نخستين پس از پيروزى انقلاب اسلامى، امام خمينى (ره) نظريه جهان گرايى انقلاب اسلامى را به عنوان عالى‌ترين و وسيع‌ترين مظهر پيوند دين و دولت مطرح ساخت. ايشان بر اساس آموزه‌هاى دينى بر اين باور بود كه اراده مستضعفان سرانجام رهبرى جهان را از آن خود خواهد كرد و حتى نويد مى‌داد كه وعده خداوند به زودى تحقق خواهد يافت و محرومان جايگزين ثروتمندان خواهند شد. البته پى بردن به همراهى اسلام گرايى (دين) و جهان گرايى (سياست) در انديشه انقلاب اسلامى دشوار نيست؛ زيرا تأسيس امت پان اسلامى كه مى‌تواند مسلمان را صرف نظر از مليت‌هاى مختلف و نيز موانع قومى و سياسى موجود به هم پيوند دهد، از ارزش‌ها و شعارهاى انقلاب اسلامى است. به علاوه، تأكيد شديد انقلاب اسلامى به لزوم پيروى از كتاب مقدس (قرآن) و احكام اسلامى شكى باقى نمى‌گذارد كه اين انقلاب در پى تحكيم جهانى اصول بنيادين اسلام در جهان است. اين پديده همان چيزى است كه برخى از انديشمندان مغرب زمين و از جمله هنيز در سال 1372/ 1993 آن را تجديد حيات جهانى مذهب (اسلام) خواند. [2]

به همين دليل دولت آمريكا بر آن شد كه اسلام گرايى را از عوامل نابودى جهان بخواند و

[1] . همان

[2] . يحيى فوزى، انديشه سياسى امام خمينى، مبحث دين و سياست