ورود اسلام به ايران از مهمترين و برجستهترين حوادث
تاريخ اين سرزمين محسوب مىگردد؛ به گونهاى كه در يك نگاه كلى تاريخ ايران به دو بخش
قبل و بعد از اسلام تقسيم مىشود.
بدون شك ورود و گسترش اسلام در ايران حادثهاى اتفاقى
نبوده است. در اين درس بر آنيم تا زمينههاى ورود اسلام و اوضاع جامعه ايران همزمان
با حملات اعراب را تبيين نماييم.
روند فتوحات
دين اسلام در عهد پيامبر در سراسر جزيرةالعرب اشاعه يافت.
با فراگير شدن آيين اسلام در اين منطقه و پذيرش آن از سوى اعراب، آنان در صدد نشر اصول
اعتقادى خود در ميان جهانيان و گسترش قلمرو اسلام برآمدند. بديهى است كه اين مهم نيازمند
ارتباط فكرى و فرهنگى بود كه پيامبر اعظم (ص) با فرستادن گروههاى تبليغاتى و نمايندگانى
خاص به اين امر جامه عمل پوشاندند. [1]
ايرانيان مقيم يمن و بحرين- كه در عصر ساسانيان جزئى از
حوزه امپراتورى ايران بودند- نخستين گروهى هستند كه در عصر رسول اللَّه (ص) بر اثر
تبليغات اسلامى و آشنايى با مبانى ارزشمند آيين اسلام، به اين دين گرويدند. ايرانيان
يمن، موسوم به ابناء احرار، هنگام ارتداد اسود عنسى، به دستور پيامبر (ص) به دفاع از
شريعت مقدس اسلام برخاستند و اين توطئه را در منطقه يمن سركوب كردند. [2]
[1] . ر. ك: احمد صابرى همدانى، محمد و زمامداران (پيرامون
نامههاى پيامبر اسلام به زمامداران)