درس هشتم: سهم ايرانيان در تبليغ و نشر اسلام [2]

در درس گذشته تأثير ايرانيان در بسط و توسعه دين اسلام در شبه قاره هند بيان شد. در اين درس نيز به سهم و نقش ايرانيان در گسترش و نشر اسلام در مناطقى همچون چين، آسياى جنوب شرقى، كشمير و افريقا پرداخته مى‌شود.

چين‌

روابط ايران و چين؛ زمينه‌ساز تبليغ اسلام‌

ايرانيان از ديرباز روابط خوبى با كشور چين داشته‌اند. سابقه روابط دو ملّت بنا به اظهار كارشناسان به زمان هخامنشيان برمى‌گردد، اما برخى پژوهشهاى تاريخى نشان مى‌دهد كه روابط بين اين دو كشور در زمان مهرداد دوّم (اشك نهم) پادشاه اشكانى، (124 سال قبل از ميلاد) با اعزام هيئتهاى سياسى- تجارى به ايران رسميّت يافت [1] و مبادله سفير بين دو كشور آغاز گرديد. اين روابط تا زمان ساسانيان و ظهور اسلام ادامه داشت. در اين ميان علاوه بر رفت و آمد سفرا و جهانگردان، مبلّغان دين زرتشت به چين اعزام مى‌شوند و اين آيين را در آن بلاد رواج مى‌دهند. [2] تداوم اين روابط بعد از ظهور اسلام بستر و زمينه لازم را براى تبليغ و گسترش اسلام در چين فراهم مى‌آورد.

[1] . قبل از آن مردم دو كشور به طور غير رسمى تجارت و بازرگانى داشته‌اند

[2] . ر. ك: علاء الدين آذرى، تاريخ روابط ايران و چين، ص 40-1