تصوير شماره 1

مدينه، خانه پيامبر، ديد سه بعدى‌

در نگاه مسلمانان مسجد بنايى معمولى كه عناصر گوناگون معمارى تنها به منظور ايجاد زيبايى- همچون ديگر بناها- در كنار هم قرار گرفته باشد نيست، بلكه مسجد نخستين تجليگاه معمارى قدسى است. پروردگار تمام طبيعت بكر، اين شاهكار كامل فعل خلاقه‌اش را خلق كرد و آن را جايگاه پرستش براى مسلمانان قرار داد و بر اسلام، دين نخستين، روا شمرد تا به طبيعت ازلى به عنوان عبادتگاه خويش بازگردد و اين چنين، آخرين پيامبر خود را از ساير پيامبران متمايز ساخت. معمارى قدسى اسلام پيش از هر چيز در وجود مسجد متجلى است كه پروردگار آن را به مثابه خانه هميشگى مسلمانان براى عبادت تعيين كرد. مسلمانان با نماز گزاردن در مسجد سنتى، به تعبيرى به آغوش طبيعت بازمى‌گردند. اين ارتباط فقط بيرونى نيست بلكه از طريق پيوند درونى، مسجد را به اصول و ريتمهاى طبيعت مربوط كرده و فضاى مسجد را با آن فضاى مقدس خلاقيت ازلى متحد مى‌سازد. طبيعت بكر توانسته در برابر حملات انسان پرومته‌دار دوام آورد، در «حضور الهى» كه آرام مى‌بخشد و در عين حال موجب وحدت روح مى‌شود، گسترش يافته و همچنان گسترش مى‌يابد. معمارى قدسى اسلام، به واسطه فرمان الهى كه طبيعت را عبادتگاه مسلمانان قرار داده است، به گسترش طبيعت مخلوق پروردگار در چهارچوب محيط مصنوع دست انسان تبديل مى‌شود. معمارى قدسى اسلامى از اين طريق در وحدت، در هم تنيدگى، هماهنگى و آرامش طبيعت، حتى در حيطه شهرهاى بزرگ و كوچك‌