بود. عنان فضايل را گرفته سبكبال پيشى جستم و گوى سبقت را به تنهايى ربودم. (در دفاع از حق و جنگ با دشمنان اسلام) همانند كوه كه در مقابل هر تند باد در هم كوبنده‌اى، نجنبد و در برابر هر طوفان ويرانگرى نلرزد (پايدارى كردم).

و در ادامه همين گفتار پس از به نمايش گذاشتن اين همه قدرت و شهامت و بيان فضايل و سابقه درخشان در نبرد با دشمنان حق، هدف خويش را از جهاد و مبارزه و پذيرش حكومت، اينگونه بيان مى‌نمايد:

«... الذّليلُ عِنْدى‌ عَزيزٌ حَتّى‌ اخُذَ الْحَقَّ لَهُ. وَ الْقَوِىُّ عِنْدى‌ ضَعيفٌ حَتى اخُذَ الْحَقَّ مِنْهُ ...» [1]؛

... خوار و ضعيف نزد من گرانقدر و عزيز است تا وقتى كه حقش را برايش بستانم و نيرومند و قوى نزد من خوار و ضعيف است تا زمانى كه حق را از او بازستانم.

سابقه و پايدارى على (ع) در راه جهاد

امام على (ع) از پيشينه بسيار درخشان و پايدارى و استقامت بى‌نظيرى در راه جهاد با دشمنان اسلام و دفاع از حق، برخوردار است و تاريخ برگهاى خود را با فضايل على (ع) و شجاعت و پايدارى او در راه جهاد زرّين ساخته است و پر آوازه‌تر از آن است كه ذكرى از آن بشود، پس بهتر است كه به سخنان ارزنده خود آن حضرت در اين باره بپردازيم.

امام (ع) در موارد بسيارى از بى‌وفايى و سستى اصحابش در مقابل حمله دشمن سخن به ميان آورده است و آنها را توبيخ كرده و رنج و درد خويش را در گرفتار شدن بدست چنين قومى اظهار مى‌دارد و براى هدايت و ترغيب آنها از فضايل، سابقه جهاد و دفاع از حق و پايدارى خود در اين راه، چنين سخن مى‌گويد:

«... قاتَلَكُمُ اللَّهُ لَقدْ مَلَأْتُمْ قَلْبى‌ قَيْحاً. وَ شَحَنْتُمْ صَدْرى‌ غَيْظاً. وَجَرَّ عْتُمونى‌ نُغَبَ التَّهْمامِ أَنْفاساً. وَ أَفْسَدْتُمْ عَلَىَّ رَأيى‌ بِاْلعِصْيانِ وَ الْخِذْلانِ حَتّى‌ قالَتْ قُرَيْشٌ إِنَّ ابْنَ أَبى‌ طالِبٍ رَجُلٌ شُجاعٌ وَلكِنْ لا عِلْمَ لَهُ بِالْحَرْبِ. للَّهِ أَبُوهُمْ! وَ هَلْ أَحَدٌ مِنْهُمْ أَشَدُّ لَها مِراساً وَ أَقْدَمُ‌

[1] . همان، خطبه 37.