الْخَصِيصَةِ. وَضَعِنى فِى حِجْرِهِ وَأَنَا وَلَدٌ يَضُمُّنِى إلَى صَدْرِهِ وَ يكْنُفُنى فِى فِرَاشِهِ وَ يُمِسُّنِى جَسَدَهُ وَ يُشِمُّنِى عَرْفَهُ. وَ كَانَ يَمْضُغُ الشَّى‌ءَ ثُمُّ يُلْقِمُنِيهِ. وَمَا وَجَدلِى كَذْبَةً فِى قَوْلٍ، وَلَا خَطْلَةً فِى فِعْلٍ. وَلَقَدْ قَرَنَ اللَّهُ بِهِ- صَلّى اللَّهُ عَلَيْهِ واله- مِنْ لَدُنْ أَنَ كَانَ فَطِيماً أَعْظَمَ مَلَكٍ مِنْ مَلَائِكَتِهِ يَسْلَكُ بِهِ طَرِيقَ الْمَكَارِمِ، وَ مَحَاسِنَ أَخْلاقِ الْعَالَمِ لَيْلَهُ وَ نَهَارَهُ.

وَلَقَدْ كُنْتُ أَتَّبِعُهُ اتِّبَاعَ الْفَصِيلِ أَثَرَ أُمّهِ يَرْفَعُ لِى فِى كُلّ يَوْمٍ مِنْ أَخْلَاقِهِ عَلَماً وَ يَأْمُرُنِى بِاْلأَقْتِدَاءِ بِهِ ...». [1]

«من با اينكه سن زيادى نداشتم، بزرگان عرب را به خاك افكندم و سركردگان ربيعه و مضر را به هلاكت رساندم. و شما از جايگاه من نزد رسول خدا (ص) در خويشاوندى نزديك و منزلت ويژه آگاهى داريد. آنگاه كه من كودكى بيش نبودم مرا در دامان خود مى‌نهاد و (در آغوشم مى‌كشيد) بر سينه‌اش جايم مى‌داد و مرا در بستر خود مى‌خوابانيد، چنانكه تنم تن او را مسّ كرده و بوى خوشش به مشامم مى‌رسيد و گاهى لقمه را آماده مى‌كرد و به خوراكم مى‌داد، نه در سخنانم دروغى شنيد و نه در كردارم خطايى بديد. از زمانى كه از شير گرفته شد، خداوند بزرگترين فرشته از فرشتگانش را شب و روز همنشين و همراه او نمود تا راههاى بزرگوارى را بپيمود و خويهاى نيكوى جهان را فراهم نمود و من نيز مانند بچه‌اى كه درپى مادر باشد از او جدا نشده و هر روز مرا در گرفتن فضايل و سرمشق قرار دادن رفتار خويش وامى‌داشت.»

هنگامى كه ابوسفيان بن حرب [2] و عباس بن عبدالمطلب پس از رحلت جانسوز رسول اكرم (ص) به قصد بيعت در امر خلافت نزد على (ع) حضوريافتند، آن حضرت به علم نهفته در وجود خويش و آگاهى از حوادث آينده و سرانجام امر خلافت كه ديگران ظرفيت شنيدن چنين علومى را ندارند، اشاره كرده و مى‌فرمايند:

«... بَلِ انْدَمَجْتُ عَلى‌ مَكْنُونِ عِلْمٍ لَوْ بُحْتُ بِهِ لَاضْطُرِبْتُمْ اضْطِرابَ الْأَرْشِيَةِ فىِ الطَّوِىِّ الْبَعيدةِ» [3]

[1] . نهج‌البلاغه، خطبه 192 (قاصعه).

[2] . ابوسفيان بن‌حرب، همان پدر معاويه است كه در فتح مكه، به اكراه اسلام آورد و درخواست بيعت او باامام (ع) براى ايجاد فتنه بود، اما امام (ع) درخواست او را نپذيرفت. (رك: خطبه)

[3] . نهج‌البلاغه، خطبه 5.