حكيمانه و روح‌افزاى خود كه در واقع تأويل آيات الهى است به علوم و حكمت‌هاى خود و اهل‌بيت (ع) اشاره نموده و مى‌فرمايد:

«تَاللَّهِ لَقَدْ عَلِمْتُ تَبْلِيغَ الرِّسَالاتِ و إِتْمَامَ الْعِدَاتِ وَ تَمَامَ الْكَلِمَاتِ وَ عِنْدَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ أَبْوَابُ الْحِكَمِ وَ ضِيَاءُ اْلأَمْرِ ...» [1]

به خدا سوگند كه ابلاغ رسالت و رساندن پيامها و انجام دادن وعده‌ها و بيان دانش امر و نهى‌ها را بياموختم و درهاى حكمتِ الهى نزد ما اهل بيت گشوده است، و چراغ دين با راهنمايى ما افروخته است.

ابن ابى‌الحديد در شرح اين عبارات شيواى حضرت على (ع) مى‌گويد: «... تبليغ الرسالات» ابلاغ و رساندن احكام و شريعت پس از وفات رسول خدا (ص) به انسان‌هاى مكلّف است و اشاره دارد به كلام الهى كه مى‌فرمايد:

(... أَلَّذِينَ يُبَلّغُونَ رِسَالاتِ اللَّهِ وَ يَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَداً إِلَّا اللَّهَ وَ كَفَى بِاللَّهِ حَسِيباً) [2]

و همچنين اشاره دارد به سخن پيامبر (ص) در قضيه برائت كه مى‌فرمايد: «لا يُؤدّى عَنّى‌ إِلّا انا و رجل مِنّى». و «اتمام العدات» كه به معناى انجام دادن و عملى كردن وعده‌هاى رسول خدا (ص) مى‌باشد اشاره به آيه شريفه: «مِنَ الْمُؤْمِنيِنَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ ...» [3]

و اشاره به سخن رسول خدا (ص) دارد كه در شايستگى آن حضرت فرمود:

«قاضى دَيْنى و مُنْجِزُ موعدى» و «تمام الكلمات» به معناى تأويل قرآن است و آن اشاره به كلام خدا دارد كه مى‌فرمايد: (وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبّكَ صِدْقاً وَعَدْلًا ...) [4]

و نيز اشاره به قول رسول خدا (ص) دارد كه در حقّ آن امام همام مى‌فرمايد: «اللهم اهدِ قَلْبَه و ثَبِّتْ لسانه». و نتيجه و حاصل بحث اين است كه آن حضرت به خدا سوگند ياد كرده است كه او علم به چگونگى ابلاغ رسالت و اداى شريعت به انسان‌هاى مكلّف و داورى بين آنها طبق كلام‌

[1] . نهج‌البلاغه، خطبه 120. (و در بعضى از نسخه‌ها: «عُلِّمْتُ‌» و «أَبْوَابُ الْحُكْمِ‌» آمده است.)

[2] . احزاب (33)/39.

[3] . احزاب (33)/23.

[4] . انعام (6)/115.