على (ع) با رسول خدا (ص) علاوه بر قرابت نسبى، قرابت روحى و تربيتى دارد، كلام خود على (ع) اين واقعيت را بيان مى‌كند:

«... وَ أَنَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ كَالصّنْوِ مِنَ الصِّنْوِ» [1] «وَ الذِّرَاعِ مِنَ الْعَضُدِ» [2]؛

من و رسول خدا (ص) مانند دو درخت توأم بوديم كه يك ريشه داشته باشد، و من براى او مانند ذراع براى بازو بودم.

ما در بخشهاى آينده، همراهى على (ع) با رسول خدا (ص) و هماهنگى آن حضرت با قرآن و سنت پيامبر (ص) را بحث خواهيم كرد، كه در اين باره، سخنان حضرت امير (ع) در نهج‌البلاغه فراوان آمده است. روايات، سخنان‌بزرگان تاريخ در منابع بيشمار، بسيار به چشم مى‌خوردكه‌اين حقيقت را در وجود على (ع) در ابعاد مختلف بيان مى‌كند، بطورى كه اگر چنين حكمتى در او نبود و چنين كلمات فصيح و بليغى از او صادر نمى‌شد، آنجا در اذهان سؤال مطرح مى‌شد كه چرا؟ [3]

على (ع) و آينده‌نگرى‌هاى آن حضرت‌

پيش از آنكه به سخنان امام على (ع) درباره وقايع، حوادث و رخدادهاى آينده پرداخته شود بهتر است به نكاتى در مورد پيشگويى از آينده و گزارش از غيب كه بطور اجمال و اختصار از آن بحث مى‌شود، توجه لازم مبذول گردد. در ادبيات عربى براى پيشگويى و گزارش از آينده واژه‌ها و اصطلاحات متعددى استفاده مى‌گردد. كاهن به كسى گويند كه از آينده پيشگويى مى‌كند و با تعليمات و شيوه‌هاى خاصى به علومى مى‌رسد كه از طريق آن با جنيان ارتباط برقرار كرده و در ميان مردم فتنه و فساد مى‌كند.

آموختن اين صنعت و دارنده آن در اسلام محكوم است. منجّم اگر طالع‌بين و فالگير باشد همانند كاهن و ساحر مورد لعن و نفرين است، امّا پاره‌اى از آشنايى‌ها با علم نجوم‌

[1] . در برخى از نسخه‌ها «كالضوء من الضوء» آمده است.

[2] . نهج‌البلاغه، نامه 45

[3] . در اين بخش جهت اطلاع بيشتر مى‌توانيد به كتاب «حكمتها و اندرزها» اثر شهيد مرتضى مطهرى، قسمت «تربيت على، مقام نهج‌البلاغه» ص 139، مراجعه كنيد.