حضرت على (ع) در يكى از خطبه‌ها در پاسخ كسى كه در مورد اختلاف احاديث و روايات پيامبر (ص) سؤال نموده است، به بيان انواع احاديث و گروههايى كه آنها را نقل مى‌كنند پرداخته و در پايان سبب ناآگاهى برخى از مردم نسبت به احاديث و اخبار رسول خدا (ص) را ذكر كرده و در راستاى شناخت خود نسبت به آنها چنين مى‌فرمايد:

«... وَلَيْسَ كُلُّ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ- صَلّى اللَّه عَلَيْهِ واله و سَلّم- مَنْ كَانَ يَسْأَلُهُ وَ يَسْتَفْهِمُهُ، حَتَّى إنْ كَانُوا لَيُحِبُّونَ أَنْ يَجِى‌ءَ اْلأَعْرَابِىُّ وَ الطَّارِئُ، فَيَسْأَلُهُ عليهِ السّلام حَتَّى يَسْمَعُوا، وَ كَانَ لَايَمُرُّبِى مِنْ ذَلِكَ شَىْ‌ءٌإِلَّا سَأَلْتُهُ عَنْهُ وَ حَفِظْتُهُ ...» [1]؛

... و همه ياران رسول خدا (ص) چنان نبودند كه از او چيزى بپرسند و دانستن معناى آن را از او بخواهند، تا آنجا كه دوست داشتند عربى بيابانى كه از راه رسيده، از او چيزى بپرسد و آنان بشنوند. و از اينگونه چيزى بر من نگذشت جز آنكه معناى آن را از او پرسيدم و به خاطرم سپردم ...

آنگونه كه از سخنان امام (ع) پيداست، او در طول مصاحبت و همراهى خود با رسول خدا (ص) درباره بسيارى از مبهمات و مسائل، سؤال كرده و به فهم دقيق آنها مى‌رسيد و آنها را در سينه يا از طريق نگارش حفظ مى‌كرد. ازسوى ديگر، برخى از روايات و اقوال تاريخى نشان مى‌دهند كه پيامبر (ص) در تعليم آنچه كه از خدا به او مى‌رسيد، نسبت به على (ع) مأمور بودند و اين مأموريتِ خود را به نحو شايسته و مطلوب انجام داده‌اند كه مى‌فرمايند:

«أَنَا مَدِيَنةُ الْعِلْمِ وَ عَلِىٌّ بَابُهَا، فَمَنْ أَرَادَ الْمَدِينَةَ فَلْيَأْتِ الْبَابَ.»

و على (ع) در امر تعلّم و آموزش در مكتب بزرگ رسول خدا (ص) و حفظ و نگهدارى آنچه كه به او رسيده است، موفق و سربلند بوده است كه با تمام جرأت و شجاعت در بالاى منبر در حضور همگان، بارها و بارها مى‌فرمايد: «سَلُونِى قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِى ...»

برخى اعتقاد دارند علومى كه على (ع) از رسول خدا (ص) دريافت مى‌نمود، با خط خودش و املاى آن حضرت نگارش مى‌كرد كه اين مجموعه به «جفر» معروف بود.

[1] . نهج‌البلاغه، خطبه 210.