لبيب بيضون در تصنيف نهج‌البلاغه بيش از سى مورد از پيش‌گويى‌هاى امام (ع) را يادآورى كرده و مى‌گويد:

«... و قد افردنا هذا المبحث لإخبار الامام (ع) بالمغيبات: و هى تشمل الفتن التى ستكون من بعده، و خاصة فتنة بنى‌امّيه. و نعيد الى الاذهان ما ذكرناهُ سابقاً، من ان هذه العلوم هى من النبى (ص)، علَّمها للامام (ع) و املاها عليه، و هى مسجلة لديه فى الجفر الاحمر، الذى فيه علم الحوادث و الحروب التى ستجرى على أُمّة محمد و ال محمد (ص).» [1]؛

... و ما اين مبحث را به پيش گويى‌هاى امام اختصاص داده‌ايم كه شامل فتنه‌هايى خواهد بود كه پس از آن حضرت رخ مى‌دهد، بويژه فتنه بنى‌اميه. و چنان كه پيشتر يادآور شديم، فراموش نشود كه اين علوم از جانب پيامبر (ص) بوده و او آنها را به امام آموخته و بر او املاء كرده است، كه نزد امام در «جفراحمر»- پوست قرمزگاو-، گردآورى شده است و در بردارنده حوادث و جنگ‌هايى است كه براى امت محمد و خاندان او رخ خواهد داد.

هيچ بعيد نيست كه على (ع) بسيارى از علوم مربوط به حوادث آينده، جنگها، احكام و مسائل فقهى و ... را در مجموعه‌اى گرد آورده باشد، همان‌گونه كه قرآن را به همراه تفسير و تأويل و ديگر علوم مربوط به آيات قرآن را جمع‌آورى كرده بود. يا بسيارى از علوم را به طور اجمال از رسول خدا گرفته و در سينه خود حفظ كرده باشد و با تكيه بر استعدادها و شايستگى‌هاى درونى كه پيشتر نيز به آن اشاره شد، هرگاه اراده كند توانايى رسيدن به تفاصيل و جزئيات اين علوم را داشته باشد. و خداوند بهتر مى‌داند.

گزارش‌هاى غيبى و امام على (ع) و تحقّق آنها

بصره و حوادث آن‌

پس از آنكه آتش جنگ جمل خاموش گشت، على (ع)، اهل بصره را به خاطر اينكه‌در پى يك زن در آمده و به عنوان سپاه او، به جنگ عليه امام قيام كردند مورد سرزنش قرار

[1] . لبيب بيضون. تصنيف نهج‌البلاغه، چاپ دوم، دفتر تبليغات اسلامى، سال 1408 ه‌. ق، ص 366.