يعنى حكمى نيست مگر از جانب خدا. (اين كلمه را هميشه شعار خود قرار داده غوغايى برپا مى‌نمودند.) پس حضرت فرمان جنگ داد، چون جنگ تمام شد فهميدند كه نُه تن از خوارج فرار كرده و كشته نشده‌اند و از اصحاب حضرت فقط هشت تن كشته شده بودند.» [1]

سيد جعفر شهيدى در بخش تعليقات اين خطبه گويد: «از خوارج نُه تن جان به در بردند و از سپاهيان امام نُه تن شهيد شدند.» [2]

امام (ع) از به حكومت رسيدن مروان بن حكم خبر مى‌دهد

امام (ع) در يكى از پيش‌گويى‌ها از به حكومت رسيدن مروان بن حكم و فرزندان او خبر مى‌دهد. مى‌گويند مروان بن حكم در جنگ جمل در بصره اسير شد و امام حسن و امام حسين (ع) را به پيشگاه على (ع) شفيع قرار داد، آن دو بزرگوار درباره مروان با پدر سخن گفتند، و على (ع) او را رها كرد. حسنَيْن (ع) گفتند: بايد با تو بيعت كند اى امير مؤمنان. در اينجا امام (ع) در سخنانى شيوا مى‌فرمايد:

«أَوَ لَمْ يُبَايِعْنِى بِعْدَ قَتْلِ عُثَمانَ؟ لَا حَاجَةَ لِى فِى بَيْعَتِهِ إِنَّهَا كَفٌّ يَهُودِيَّةٌ. لَوْ بَايَعَنِى بِكَفّهِ لَغَدَرَ بِسَبْتِهِ أَمَا إنّ لَهُ إمْرَةً كَلَعْقَةِ الْكَلْب أَنْفَهُ. وَ هُوَ أَبُواْلأَكْبُشِ الْأَرْبَعَةِ وَ سَتَلْقى اْلأُمَّةُ مِنْهُ وَ مِنْ وَلَدِهِ يَوْماً احْمَرَ» [3]؛

مگر پس از كشته شدن عثمان با من بيعت نكرد؟ من به بيعت او نيازى ندارم (زيرا او بيعت شكن است). دستش در بيعت دادن چون دست يهود است. اگر آشكارا با دست خود بيعت كند در نهان پيمان‌شكنى كند. او در آينده بر مردم حكومت خواهد كرد (امّا مدت اين حكومت كوتاه است). چنانكه سگ بينى خود را مى‌ليسد. او پدر چهار رئيس و فرمانروا خواهد بود و مردم از دست او و فرزندانش روز سرخ و خونينى را خواهند ديد.

ابن ابى‌الحديد در شرح اين سخنان امام (ع) مى‌گويد:

[1] . ترجمه و شرح نهج‌البلاغه، فيض‌الاسلام، شرح خطبه 58، ص 149.

[2] . ترجمه نهج‌البلاغه، سيد جعفر شهيدى، بخش تعليقات، خطبه 59، ص 464.

[3] . نهج‌البلاغه، خطبه 73.