امام صادق (ع) نيز فرمود:

نيكوكارى و حسن خلق، شهرها را آباد مى‌كند و عمرها را افزايش مى‌دهد. [1]

محاسن اخلاق در محيط اجتماع مايه ايمنى و اطمينان خاطر و موجب آسايش فكر و آرامش اعصاب است. در جامعه‌اى كه شهروندان آن وظيفه‌شناس و با اخلاق باشند، جان، مال، عرض و آبروى افراد مصون از تعرض تجاوزگران است. به همين جهت افراد كمتر با نگرانى و تشويش خاطر، خشم و ستيز، جنگ و جدال كه باعث بيمارى جسم و جان است مواجه مى‌شوند. در چنين اجتماعى نيروهاى انسانى در مجارى عمران و آبادى به كار مى‌افتد، به سود يكديگر گام برمى‌دارند و به زندگى هم بهبود مى‌بخشند. در نتيجه، از حيات طبيعى و با نشاطى برخوردار مى‌شوند و دنياى خود را با سلامت و طول عمر مى‌گذرانند؛ و به‌ويژه انسان با اخلاق و مسلط بر نفس اماره، به آرامش روحى و عصبى مى‌رسد.

كرامت‌بخشى به انسان‌

اخلاق پسنديده به انسان كرامت مى‌بخشد. امام على (ع) فرمود:

«رُبَّ عَزيزٍ اذَلَّهُ خُلْقُهُ وَ ذَليلٍ اعَزَّهُ خُلْقُهُ.» [2]

چه بسا عزيزانى كه اخلاق ناپسند، آنها را به ذلت و خوارى انداخته و چه بسا مردم پست و كوچكى كه صفات پسنديده، آنان را عزيز و محبوب ساخته است.

امام صادق (ع) فرمود:

اگر مى‌خواهى در جامعه مورد تكريم و احترام باشى با مردم به مدارا و نرمى رفتار كن، و اگر مى‌خواهى با تحقير و اهانت مردم مواجه شوى روش تندى و خشونت در پيش‌گير. [3]

[1] - بحارالانوار، ج 1، ص 151؛ اصول كافى، ج 2، ص 100

[2] - سفينة البحار، شيخ عباس قمى، ج 1، ماده خُلق، ص 411، دارالتعارف للمطبوعات، بيروت

[3] - تحف‌العقول، على بن شعبه حرّانى، ص 356، انتشارات جامعه مدرسين، قم