هدف بعثت پيامبران، تبيين حقايق و راهبرى انسان‌ها و پاك ساختن آنان است تا به هنگام مرگ طيّب و طاهر باشند و مخاطب سلام ملائكه گردند و به مهمان‌خانه خاص حق تعالى اجازه ورود يابند. [1]

درخت پاكى‌ها و درخت پليدى‌ها

به بيان قرآن، درخت پاكى‌ها و درخت پليدى‌ها، دو واقعيت‌اند و پيامبران، شناساننده اين دو درخت‌اند. كلمه «توحيد» درخت تناور، مبارك و پرثمر طيّبات است و شرك و كفر، درخت ناپاكى و ام الخبائث؛ و همه پليدى‌ها ثمر و نتيجه آن‌اند:

(أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّماءِ تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ وَ مَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الْأَرْضِ مَالَهَا مِن قَرَارٍ) (ابراهيم: آيات 24- 26)

آيا نديدى خدا چگونه مَثَل زده: سخنى پاك كه مانند درختى پاك است كه ريشه‌اش استوار و شاخه‌اش در آسمان است. ميوه‌اش را هر دم به اذن پروردگارش مى‌دهد و خدا مثل‌ها را براى مردم مى‌زند شايد كه آنان پند گيرند و مَثَل سخن ناپاك چون درختى ناپاك است كه از روى زمين كنده شده و قرارى ندارد.

با توجه به آيات قرآن [2] معلوم مى‌شود منظور از «كلمه طيّبه» و درخت پاك، اعتقاد ناب به توحيد و كلمه طيّب «لا اله الا الله» است و از اين كلمه پاك و اعتقاد ناب، اعتقادات فرعى و مكارم اخلاق و اعمال صالح نشأت مى‌گيرد و اين كلمه طيب مانند درخت تناور مباركى است كه در زمين ريشه دارد و شاخه‌هايش به هر طرف گسترده شده و برگ و بار فراوان دارد.

در قبال اين كلمه مبارك، كلمه خبيث شرك است كه مانند بوته خبيث حنظل است. نه‌

[1] - نحل (16)، آيۀ 32

[2] - احقاف (46)، آيۀ 13؛ فصلت (41)، آيۀ 30؛ فاطر (35)، آيۀ 10