و از هم گسيختگى، نابودى را در پى دارد. از اين رو، رسول خدا (ص) با توجه به آيه شريف:

(انَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذينَ يُقاتِلُونَ فى‌ سَبيلِهِ صَفّاً كَانَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ) (صف: آيه 4)

همانا خداوند كسانى‌را دوست دارد كه در راه او چون ساختارى محكم در يك صف مى‌جنگند.

فرموده است:

«الْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِ بِمَنْزِلَةِ الْبُنْيانِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضاً» [1]

مؤمن براى مؤمن به منزله ساختمان (محكمى) است كه اجزايش يكديگر را محكم مى‌كنند.

به همين دليل در نظام اسلامى، كليه افرادى كه در ادارات، كارخانه‌ها، مراكز آموزشى، نهادها، ارگان‌ها، نيروهاى نظامى و انتظامى و شهر و روستا زندگى مى‌كنند نسبت به وطن اسلامى و هم كيشان خود احساس مسؤوليت مى‌كنند، آنچه را براى خود مى‌پسندند براى آنان نيز مى‌پسندند و آنچه را خوش نمى‌دارند براى هموطنان خود نيز خوش نمى‌دارند، همين‌طور در سازندگى و شكوفايى ميهن اسلامى، شهر و روستا و كشور را خانه خود دانسته و خيرخواه همگان‌اند و اين تابلو زيباى قرآنى را همواره مدّ نظر قرار مى‌دهند:

(... وَ تَعاوَنُوا عَلَى‌الْبِرِّ وَالتَّقْوى‌ وَ لاتَعاوَنُوا عَلَى‌الْاثْمِ وَالْعُدْوانِ ...) (مائده: آيه 2)

يكديگر را بر نيكى و تقوا يارى دهيد و بر گناه و دشمنى همديگر را كمك نكنيد.

عقل و تجربه نيز بر ضرورت وحدت ملّى تأكيد دارند و لذا است كه همه ملل دنيا بر آن اتفاق دارند و بر اثر مراعات آن، بهره‌هاى فراوانى نصيب خود كرده‌اند. تجربه شيرين انقلاب اسلامى، هشت سال دفاع مقدّس، رفراندوم جمهورى اسلامى در دوازدهم فروردين 1358 و بيش از بيست دوره انتخابات گوناگون در جمهورى اسلامى و ... دستاورد امّت اسلامى براساس ابراز غيرت دينى و ايرانى بوده است كه با گردآمدن بر محور «حبل الله» بدان دست يافته و به يارى خداوند و به فرمان او، آن را ادامه خواهد داد.

[1] - بحارالانوار، ج 61، ص 150