امام، جانشين معصومش- امام حسن مجتبى (ع) را نيز يارى نكردند. به طورى كه ايشان مجبور شد با معاويه صلح كند و حكومت را به او واگذارد و خود خانه‌نشين گردد و دو دهه بعد، برادرش امام حسين (ع) نيز به دست جانشين ظالم معاويه- يزيد- مظلومانه به شهادت رسيد.

مبارزات امامان بعد از حادثه كربلا

براى تحليل و بررسى امامان بعد از واقعه كربلا تا شروع دوران غيبت، توجه به دو نكته لازم است:

1- شايد روش مبارزاتى امامان در نگاه اول متفاوت و حتى در مواردى متعارض به نظر برسد؛ ولى بايد توجه داشت كه اين تفاوت روش از تفاوت شرايط ناشى مى‌شود. به بيان رهبر معظم انقلاب:

به جاى اين‌كه بياييم زندگى امام حسن مجتبى را جدا و زندگى امام حسين را جدا و زندگى امام سجاد را جدا تحليل كنيم تا احيانا در دام اين اشتباه خطرناك بيفتيم كه سيره اين سه امام، به خاطر اختلاف ظاهرى، با هم متخالف و متعارض‌اند، بايد يك انسانى را فرض كنيم كه 250 سال عمر كرده و در سال يازدهم هجرت قدم در يك راهى گذاشته و تا سال 260 هجرى اين راه را طى كرده است. هر انسانى كه از عقل و حكمت برخوردار باشد- ولو نه از عصمت- در يك حركت بلند مدت، تاكتيك‌ها و اختيارهاى موضعى خواهد داشت. گاهى ممكن است لازم بداند تند حركت كند و گاهى كند و گاهى حتى ممكن است به عقب‌نشينى حكيمانه دست بزند اما همان عقب‌نشينى هم از نظر كسانى كه علم و حكمت و هدفدارى او را مى‌دانند، يك حركت به جلو محسوب مى‌شود. [1]

مبارزه امامان، مبارزه‌اى جامع و هدفدار بود؛ بدين معنا كه هم مبارزه علمى و كلامى بود كه در ردّ مكتب‌هاى كلامى و فقهى حاكم و مورد تأييد حكومت‌ها، ارائه شده بود،

[1] - عنصر مبارزه در زندگى ائمه (ع)، ص 8