اما پيروان آيين اسلام ناب محمدى (ص) هيچ نيازى به پذيرش اين تئورى ندارند. زيرا در اسلام ضمن اثبات حقانيت يگانه آن و وحدت صراط مستقيم، مشكل سرنوشت پيروان ساير اديان نيز حل شده است.

اينك ديدگاه‌هاى تفصيلى اسلام نسبت به مسائل مزبور را بيان مى‌كنيم.

اسلام، يگانه دين حق‌

در نگرش قرآن كريم به عنوان مطمئن‌ترين سند دينى، نه تنها دين حق و خالص از جميع جهات وجود دارد، بلكه گروندگان به اديان و مذاهب مختلف هم موظف گرديدند تا در پى يافتن و گرويدن به دين حق و خالص باشند و به هر دين و مذهبى بدون تحقيق و حصول اطمينان از حقانيت و درستى آن نگروند.

خداوند به پيامبرش نيز فرمان داده تا دين و دين‌دارى‌اش را خالص گرداند:

(قُلْ انّى‌ امِرْتُ انْ اعْبُدَاللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدّينَ) (زمر: آيه 11)

بگو: من مأمورم كه فقط خدا را بپرستم در حالى كه دينم را براى او خالص كرده باشم.

قرآن، اهل كتاب (يهود و نصارا) را به خاطر سر باز زدن از دين حق (اسلام) سرزنش كرده و مسلمانان را مأمور پيكار با آنان نموده است:

(... وَ لا يَدينُونَ دينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذينَ اوتُوا الْكِتابَ ...) (توبه: آيه 29)

با كسانى از اهل كتاب كه ... آيين حقانى را نمى‌پذيرند پيكار كنيد.

قرآن كريم تصريح مى‌كند علاوه بر وجود دين حق و خالص، چنين دينى به انسان‌ها هم ابلاغ شده و به گوش آنها رسيده است، به گونه‌اى كه حق از باطل و رشد از غىّ، بازشناخته شده و از يكديگر متمايز گرديده است:

(قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَىِّ ...) (بقره: آيه 256)

راه رشد و تعالى از راه انحرافى و باطل روشن شده است.