لازمه اسلام، يعنى تسليم شدن به خدا و پذيرفتن رسالت‌هاى فرستادگان اوست ... در هر زمانى يك دين حق وجود دارد و بس. [1]

قرآن كريم در آيات زيادى از جمله آيات زير، اسلام را به‌عنوان يگانه دين حق و خالص اعلام كرده و ساير اديان را باطل و پيروى از آنها را غير قابل قبول دانسته است:

(انَّ الدّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْاسْلامُ ... وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْاسْلامِ ديناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِى الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرينَ) (آل‌عمران: 19 و 85)

دين نزد خدا، تنها اسلام (و تسليم بودن در برابر حق) است ... و هركس جز اسلام آيين ديگرى براى خود برگزيند، از او پذيرفته نيست و در سراى باقى از زيانكاران خواهد بود.

در هر زمان پيامبر صاحب شريعتى از پيامبران اولوالعزم از طرف خدا آمده است و دين او توسط خود آن پيامبر صاحب شريعت و پيامبران تبليغى پس از او تبليغ و تبيين مى‌شد و مردم موظف بوده‌اند به آيين پيامبر زمان خويش ايمان آورده و از تعاليم دين او و هدايت‌گرى‌هايش استفاده كنند و احكام و قوانين دينى‌اش را به كار بندند.

اين سلسله نبوت تشريعى و تبليغى ادامه يافت تا اين كه نوبت به پيامبر خاتم (ص) رسيده است. در اين زمان اگر كسى بخواهد به سوى خدا راهى يابد و مسير هدايت الهى را بپيمايد حتماً بايد دين اسلام را به عنوان آخرين و كامل‌ترين دين، بپذيرد و از اين دين پيروى كند، در غير اين صورت- چنان كه خود قرآن به آن تصريح كرده است- هيچ دين ديگرى از او پذيرفته نيست.

اگر گفته شود كه مراد از اسلام، خصوص دين ما نيست، بلكه منظور صرف تسليم در برابر خدا است، هر چند در قالب دين ديگرى جز دين خاتم باشد. پاسخ مى‌گوييم بله، اسلام همان تسليم است، ولى حقيقت تسليم در هر زمانى شكلى داشته و در اين زمان شكل آن همان دين گرانمايه‌اى است كه به دست خاتم پيامبران (ص) ظهور يافته است و اكنون كلمه «اسلام» بر آن منطبق مى‌گردد.

[1] - مجموعه آثار، ج 1، ص 275-277